Της Σωτηρούλας Χαραλάμπους
Γενική Γραμματέας ΠΕΟ
Ο αγώνας για την σύναψη νέας συμφωνίας για τον τρόπο καταβολής της ΑΤΑ όπως εξελίσσεται και όχι με υπαιτιότητα της συνδικαλιστικής πλευράς δεν αφορά μόνο το πότε και πως επιτυγχάνεται η πλήρης απόδοση της ΑΤΑ. Οι θέσεις που κατάθεσαν οι εργοδοτικές οργανώσεις για κατάργηση της ΑΤΑ και για μια νέα συμφωνία για τον τρόπο διαμόρφωσης των μισθών, ουσιαστικά παραπέμπουν σε αποδόμηση, σε κατάργηση όλου του πλαισίου πάνω στο οποίο ιστορικά δομήθηκε η διαμόρφωση των μισθών μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις.
Όταν δε θα αποκαθίσταται η αγοραστική αξία του μισθού μέσω της ΑΤΑ, δεν θα υπάρχουν κλίμακες και προσαυξήσεις όταν το εάν θα δώσουν και πόση αύξηση θα δώσουν θα εναπόκειται σε εντελώς υποκειμενικά κριτήρια όπως αποδοτικότητα τότε που οδηγούμαστε;
Βασικά σε ένα σύστημα όπου απλά θα καθορίζεται ένας μισθός πρόσληψης χωρίς οποιεσδήποτε άλλες συμφωνημένες ρυθμίσεις εξέλιξης του μισθού.
Δηλαδή αυτό το οποίο επιβάλλουν στους εργαζόμενους που δεν έχουν συλλογική σύμβαση, ένα συμβόλαιο που καθορίζει μισθό πρόσληψης και τίποτα άλλο, αυτό να ισχύει για όλους.
Ουσιαστικά διεύρυνση της απορυθμισμένης εργασίας.
Η στάση των εργοδοτών αναδεικνύει ακόμα ένα στοιχείο εξίσου προκλητικό και προβληματικό για τον τρόπο που οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι αντιλαμβάνονται πλέον τις εργασιακές σχέσεις.
Η μεταβατική συμφωνία του 2017 για την ΑΤΑ αναφέρει ρητά ότι το αντικείμενο του διαλόγου για την συμφωνία είναι: «νέα ρύθμιση απόδοσης της ΑΤΑ στην βάση της φιλοσοφίας της ΑΤΑ και οι Κοινωνικοί Εταίροι δεσμεύονται να προσέλθουν σε εποικοδομητικό διάλογο για την εξεύρεση της Συμφωνίας.»
Όταν συμφωνούμε ποιος είναι ο στόχος μιας νέας συμφωνίας και η εργοδοτική πλευρά έρχεται στο διάλογο βάζοντας θέσεις που είναι έξω από το γράμμα της συμφωνίας αυτό ουσιαστικά αποτελεί βόμβα στις εργασιακές σχέσεις αφού δίνεται η δυνατότητα στη μια ή την άλλη πλευρά κάθε φορά να ξεκινά την διαπραγμάτευση από την αρχή μη λαμβάνοντας υπόψη τα ήδη συμφωνηθέντα.
Χρειάζεται να σχολιάσουμε όμως και την στάση της κυβέρνησης και του αρμόδιου Υπουργού. Οι δηλώσεις του Υπουργού κατανέμοντας ίσες ευθύνες για τη μη επίτευξη συμφωνίας, οι υπέρμετρες αναφορές στην οικονομία και την ανάγκη προστασίας της ήταν μονομερής και ενδεικτικές της θέσης που παίρνει η κυβέρνηση για το θέμα.
Ακολούθησε ο Προέδρος, ο οποίος έριξε τελείως την μάσκα, αντί να απευθυνθεί στις εργοδοτικές οργανώσεις και να τους ζητήσει να αλλάξουν στάση, ζήτησε από εμάς να αναστείλουμε τα μέτρα δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να πάρει η κυβέρνηση πρωτοβουλία για επίτευξη συμφωνίας γιατί άκουσον – άκουσον είναι μεταβατική κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση πήρε θέση, συντάχθηκε για ακόμα μια φορά με τους εργοδότες.
Στην προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν από τον κύριο και να διασπάσουν τους εργαζόμενους οι εργοδότες αλλά και άλλοι αναδεικνύουν το ότι την ΑΤΑ δεν την λαμβάνουν όλοι. Το ότι σήμερα λαμβάνει ΑΤΑ μόνο ένα στους δυο εργαζόμενους είναι αποτέλεσμα της επίθεσης ενάντια τα δικαιώματα των εργαζομένων, της πολιτικής απορρύθμισης και υπόσκαψης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που χέρι με χέρι προωθούσαν αυτά τα χρόνια εργοδότες και κυβέρνηση. Και βεβαίως δεν βοηθιούνται οι εργαζόμενοι που δεν λαμβάνουν ΑΤΑ αν χάσουν την ΑΤΑ και αυτοί που την έχουν κατοχυρωμένη μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις.
Η απάντηση για να αντιμετωπίσει η μη κάλυψη όλων των εργαζομένων με ΑΤΑ είναι η υιοθέτηση της θέσης που εδώ και χρόνια προβάλλουμε για θεσμικές ρυθμίσεις έτσι που οι βασικοί όροι των συλλογικών συμβάσεων – περιλαμβανομένης και της ΑΤΑ – να είναι δεσμευτικοί για όλους τους εργοδότες στους κλάδους που έχουν συλλογικές συμβάσεις, η διεύρυνση της κάλυψης των εργαζομένων με Συλλογικές Συμβάσεις και η αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού σε ετήσια βάση με βάση την ΑΤΑ.
Στις 26 του Γενάρη οι εργαζόμενοι είχαμε ραντεβού με το παρελθόν αλλά και το μέλλον μας.
Αναμετρηθήκαμε με την ιστορία μας, τιμήσαμε τους πρωτοπόρους του, τον αγώνα της 1η του Μάρτη 1944 που επέβαλλαν την ΑΤΑ. Ταυτόχρονα δείξαμε και την προοπτική. Απαιτούμε σεβασμό στα συμφωνηθέντα, ΑΤΑ πλήρη και για όλους. Αντιστεκόμαστε στην απορρύθμιση της εργασίας, και στην υπόσκαψη των συλλογικών συμβάσεων. Έχουμε δικαίωμα σε εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.
