Μια νέα έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας σχετικά με τον αντίκτυπο της πανδημίας COVID-19 στην αγορά εργασίας αποκαλύπτει μια «μαζική» μείωση του εισοδήματος εργασίας και ένα κενό δημοσιονομικής τόνωσης που απειλεί να αυξήσει την ανισότητα μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων χωρών.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έκθεσης, το παγκόσμιο εισόδημα εργασίας μειώθηκε κατά 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ή 10,7 τοις εκατό τους πρώτους εννέα μήνες του 2020 σε σύγκριση με την ίδια περίοδο το 2019.
Ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει μια πτώση της τάξης περίπου 11% από πέρσι, αλλά αποκλείει την στήριξη εισοδημάτων που παρέχεται από κάποιες κυβερνήσεις. Οι χώρες με κυρίαρχα τα χαμηλότερα εισοδήματα και εκείνες από την Κεντρική και Λατινική Αμερική πλήττονται ιδιαίτερα. Η ΔΟΕ αναφέρει ότι τα πακέτα δημοσιονομικής τόνωσης είχαν συγκεντρωθεί σε πλουσιότερες χώρες, καθώς οι αναπτυσσόμενες χώρες είχαν «περιορισμένη δυνατότητα χρηματοδότησης τέτοιων μέτρων στήριξης».
Προσθέτει ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα χρειαστούν κίνητρα ύψους σχεδόν 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων μόνο και μόνο για να διατηρήσουν το χάσμα εισοδήματος που υπήρξε πριν από την πανδημία με τις πλουσιότερες χώρες.
Στην έκθεση σημειώνεται ότι οι παγκόσμιες απώλειες ωρών εργασίας τους πρώτους εννέα μήνες του 2020 ήταν «σημαντικά μεγαλύτερες» από τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Ένας λόγος για τις εκτιμώμενες αυξήσεις των απωλειών σε ώρες εργασίας είναι ότι οι εργαζόμενοι στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες οικονομίες, ιδίως εκείνοι που βρίσκονται σε άτυπη απασχόληση, έχουν επηρεαστεί πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες κρίσεις και σημειώνει επίσης ότι η μείωση της απασχόλησης οφείλεται περισσότερο στην αδράνεια παρά στην ανεργία, με σημαντικές επιπτώσεις στην πολιτική.
Ενώ έχουν χαλαρωθεί πολλά αυστηρά κλεισίματα στο χώρο εργασίας, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των περιοχών. Το 94 τοις εκατό των εργαζομένων εξακολουθεί να βρίσκεται σε χώρες με κάποιους περιορισμούς στο χώρο εργασίας, και το 32 τοις εκατό σε χώρες με κλείσιμο για όλους εκτός από βασικούς χώρους εργασίας.
Ο Γενικός Διευθυντής της ΔΟΕ Guy Ryder περιέγραψε το αυξανόμενο χάσμα ως «εξαιρετικά ανησυχητικό» και «εντελώς αντίθετο του καλύτερου κόσμου που θέλουμε να οικοδομήσουμε ξανά» όταν η πανδημία χαλαρώσει.
Προειδοποίησε για υψηλότερη ανεργία, φτώχεια και ανισότητες, καθώς και αυξημένη «κοινωνική απογοήτευση και πολιτική οργή» μετά το ξέσπασμα, και πρότεινε ότι τα πλουσιότερα έθνη και οι διεθνείς οργανισμοί θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μείωση του αντίκτυπου πάνω στις αναπτυσσόμενες χώρες με την άμεση δράση τους.
Ο Ryder είπε ότι μια «σχετικά μικρή προσπάθεια» από πλούσια έθνη θα μπορούσε να κάνει μια «εξαιρετική διαφορά σε χώρες που είναι λιγότερο ικανές να κινητοποιήσουν πόρους».
