Είμαστε η συνείδηση που θυμίζει το έγκλημα και φωνάζει για δικαίωση

520

Της Άντρης Μιχαήλ

Η σημερινή μαύρη επέτειος του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 υπενθυμίζει τη μεγαλύτερη προδοσία που συντελέστηκε σε βάρος της πατρίδας και του λαού μας. Το πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών και της γριβικής ΕΟΚΑ Β΄ για την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου συνιστούσε την κλιμάκωση του σχεδίου που καταστρώθηκε από το ΝΑΤΟ με στόχο το διχοτόμηση της Κύπρου και του λαού της. Εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο ήταν η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία, ο Πρόεδρος Μακάριος και το ΑΚΕΛ. Για αυτό βρίσκονταν στο στόχαστρο τόσο της αιματηρής φασιστικής τρομοκρατίας και της προπαγάνδας που προηγήθηκε του πραξικοπήματος όσο και του ίδιου του πραξικοπήματος.

Το πραξικόπημα ακολούθησε η εισβολή και οι βαρβαρότητες της Τουρκίας, η κατάληψη της μισής Κύπρου. Αυτό προνοούσε το σχέδιο που συνειδητά υπηρετούσαν οι πραξικοπηματίες, οι οποίοι γνώριζαν ότι δεν αγωνίζονταν για την «Ένωση» αλλά για τη «διπλή ένωση». Ούτε «άφρονες» ήταν οι πραξικοπηματίες, ούτε «εμφύλιος σπαραγμός» ήταν το πραξικόπημα. Ήταν συνειδητή προδοσία, ενταγμένη στα γεωπολιτικά σχέδια του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Είναι τεκμηριωμένο άλλωστε και στο Πόρισμα της Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου ότι οι χουντικοί των Αθηνών δεν ήθελαν να ανακοπεί ο Αττίλας ενώ οι εοκαβητατζήδες ήταν αυτοί που κρύφτηκαν στα μετόπισθεν και άφησαν τα παιδιά του λαού μας στην πρώτη γραμμή να αντισταθούν στους εισβολείς.

Βέβαια, η ιστορική αλήθεια για τους δράστες, τους αρχιτέκτονες και την ιδεολογία του πραξικοπήματος δεν βολεύει τη δεξιά και την ακροδεξιά οι οποίες έχουν το ίδιο ιστορικό αφήγημα για το 1974 και αναπαράγουν τα ίδια εθνικιστικά συνθήματα και ιδεολογήματα. Η δεξιά και ακροδεξιά έχουν μόνιμη επιδίωξη την αντιστροφή της  ιστορικής αλήθειας για το 1974, εξισώνουν το Μακάριο με τον εοκαβήτικο φασισμό και ενοχοποιούν την αντιιμπεριαλιστική στάση του ΑΚΕΛ. Όμως όσα μνημεία και μνημόσυνα κι αν κάνουν η δεξιά και η ακροδεξιά για τους πραξικοπηματίες, ο λαός μας γνωρίζει ποιοι τον αιματοκύλισαν και τον ξερίζωσαν.

Η δημοκρατική μνήμη για το 1974 είναι χρέος προς την ιστορία, τους αγωνιστές της Αντίστασης, τον κυπριακό λαό που πλήρωσε το τίμημα της προδοσίας. Είναι ταυτόχρονα χρέος προς το μέλλον του τόπου. Αν δεν θαφτούν οριστικά τα εθνικιστικά ιδεολογήματα και τα σύμβολα της προδοσίας, δεν θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την κατοχή και τη διαίρεση του νησιού μας. Παραμένει επίκαιρο το δίδαγμα της ιστορίας ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον τόπο μας έγιναν με το μανδύα της εθνικοφροσύνης.

Δεν υπάρχει προδοσία χωρίς προδότες

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, η δεξιά και η ακροδεξιά νιώθουν πολύ άβολα και γι’ αυτό ρίχνουν ως προπέτασμα καπνού στη συζήτηση τους αφορισμούς. Όσο και να προσπαθούν όμως κανένας δεν ξεχνά, τίποτε δεν ξεχνιέται. Δεν υπάρχει προδοσία δίχως προδότες, έγκλημα δίχως εγκληματίες.

Κάθε φορά που η δεξιά θέλει να καλύψει τα ανομήματά της, τις ιδεοληψίες και το δογματισμό της, φταίμε όλοι! Η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού. Δεν είχαμε όλοι τον ίδιο ρόλο το 1974. Δεν είχαμε όλοι τον ίδιο ρόλο από τότε μέχρι σήμερα.

Από τη μια ήταν το ΑΚΕΛ και μαζί του άλλα κόμματα καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, συσπειρωμένοι γύρω από την αδέσμευτη πολιτική του Μακαρίου. Από την άλλη μια χούφτα ΕΟΚΑβητατζήδες, συνειδητοί φασίστες. Από τη μια χιλιάδες τίμιοι πατριώτες που έδωσαν το αίμα τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Από την άλλη οι ξεπουλημένοι με τα αργύρια της Χούντας. Από τη μια ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β΄, που αν και γνώριζαν πως το πραξικόπημα θα έδινε το άλλοθι στην Τουρκία να εισβάλει, το σχεδίασαν και το εκτέλεσαν συνειδητά μόλις βρήκαν την ευκαιρία. Από την άλλη το ΑΚΕΛ, που παρόλο που είχε αποτρέψει με τη δυναμική συσπείρωση του λαού γύρω από τον Μακάριο το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα το 1972 δεν εφησύχαζε, προειδοποιούσε συνεχώς για τα εγκληματικά σχέδια κατά της Κύπρου. Εισηγήθηκε τη δημιουργία Λαϊκής Πολιτοφυλακής που θα ήταν το αντίπαλο δέος απέναντι στην ΕΟΚΑ Β’ αλλά και την ελεγχόμενη από τη Χούντα Εθνική Φρουρά. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε…

Τα σχέδια ανατροπής του Μακαρίου

Τα σχέδια ανατροπής του Μακαρίου και υποταγής της Κύπρου στα Αμερικανονατοϊκά συμφέροντα είχαν αρχίσει να καταστρώνονται πιο πριν από την 15η Ιουλίου 1974. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, πρωταγωνιστές της συνομωσίας ήταν και άνθρωποι εκ των έσω…

Το 1972 τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Ο Σταύρος Σταύρου Σύρος παραλάμβανε οπλισμό. Άλλα στελέχη της ΕΟΚΑ Β’ έκαναν συνεννοήσεις για παραλαβή χρημάτων από την Αμερική. Ο Γρίβας αλληλογραφούσε με το δικτάτορα Ιωαννίδη κάνοντας συνεννοήσεις για προώθηση των πραξικοπηματικών σχεδίων. Όλα τα χρόνια της δράσης της ΕΟΚΑ Β΄, εκπονούνταν σχέδια δολοφονικών επιχειρήσεων ενάντια στο Μακάριο και συγκεκριμένα, τα Σχέδια Απόλλων, Γρόνθος, Ερμής, Ανταπόδοσις, Νίκη, Κεραυνός…

Με το προδοτικό πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε το μισό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου και του κυπριακού λαού. Το άλλο μισό πραγματοποιήθηκε με την τουρκική εισβολή όταν η προδοσία άνοιξε την πόρτα στον τούρκο εισβολέα. Ο τουρκικός στρατός εισέβαλε και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να κατέχει πάνω από το ένα τρίτο των εδαφών της χώρας μας. Έπνιξε στο αίμα και στο δάκρυ χιλιάδες Κύπριους και δημιούργησε πρόσφυγες, αγνοούμενους, εγκλωβισμένους, ξεριζωμένους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Το συρματόπλεγμα της ντροπής εξακολουθεί να ματώνει το πολύπαθο νησί μας.

Ο Κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, στερείται τα δικαιώματα του εδώ και 46 χρόνια και ζει βίαια διαχωρισμένος. Ο εποικισμός απειλεί ευθέως του λαού μας που είναι αναγκασμένος να συμβιώνει μόνιμα με την απειλή της παρουσίας δεκάδων χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών.

15 Ιουλίου 1974: Ξημερώνει η μέρα της μεγάλης Προδοσίας

Στις 15 του Ιούλη 1974 με το φασιστικό, προδοτικό πραξικόπημα κορυφώθηκε η υπονομευτική δράση της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ που στόχευε στην ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης του Εθνάρχη Μακαρίου και στην κατάλυση της δημοκρατίας. Το μέγεθος εκείνης της προδοσίας δεν μετριέται μόνο με τους νεκρούς της δημοκρατικής αντίστασης και την κατάφορη καταπάτηση των δημοκρατικών θεσμών. Μετριέται προπάντων με τη συμφορά που προκάλεσε, ανοίγοντας την κερκόπορτα στον Αττίλα επιδρομέα και δίνοντας στην Τουρκία την αφορμή και την ευκαιρία, που για χρόνια επιζητούσε, για να προωθήσει την επεκτατική, σε βάρος της Κύπρου, πολιτική της. Μετριέται με το θάνατο, την καταστροφή και τον ανείπωτο πόνο που έσπειραν στο διάβα τους οι εισβολείς. Μετριέται με την προσφυγιά, τους αγνοούμενους και τους εγκλωβισμένους. Μετριέται με τη συνεχιζόμενη για 46 χρόνια κατοχή μεγάλου μέρους της πατρίδας μας και με όλα όσα βιώνουμε καθημερινά σαν αποτέλεσμα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης.

Αυτά τα 46 χρόνια που μεσολάβησαν από εκείνη την μαύρη μέρα πορευόμαστε στους τάφους των ηρώων της αντίστασης και των μαχητών της ελευθερίας ανανεώνοντας τον όρκο πως θα δικαιώσουμε τη θυσία τους.

Το προδοτικό φασιστικό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ είναι πια μέρος της ιστορίας μας. Μιας ιστορίας όμως που έρχεται και μπλέκεται με το σήμερα και ρίχνει βαριά τη σκιά της στο αύριο.

Το πραξικόπημα υπήρξε το αποκορύφωμα των ανατρεπτικών, τρομοκρατικών ενεργειών σε βάρος της δημοκρατίας και του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Υπήρξε το επιστέγασμα της υπονόμευσης της Κύπρου από τη ντόπια ακροδεξιά αντίδραση και από ιμπεριαλιστικά κέντρα του εξωτερικού, που στόχευαν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ολέθριο πραξικόπημα της 15ης του Ιούλη 1974 έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα στην Τουρκία να εισβάλει στο νησί μας και να υλοποιήσει τα άνομα σχέδια της σε βάρος του κυπριακού λαού.

Η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα στο Κυπριακό για τόσα χρόνια καταδεικνύει το μέγεθος του εγκλήματος και της προδοσίας που διέπραξαν σε βάρος της Κύπρου με το πραξικόπημα, οι εμπνευστές, οι οργανωτές και οι εκτελεστές του. Με αυτά τα δεδομένα η λήθη είναι ανεπίτρεπτη. Κάθε προσπάθεια να δικαιολογήσουν κάποιοι, να δικαιώσουν και να εξιλεώσουν τον Γρίβα, την ΕΟΚΑ Β’ και τους πραξικοπηματίες και κάθε προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, είναι ανιστόρητη και απαράδεχτη. Ιδιαίτερα η νέα γενιά πρέπει να γνωρίζει τα πραγματικά γεγονότα για να διαπαιδαγωγείται με τις δημοκρατικές αξίες.