Η ακρίβεια, η ΑΤΑ και οι μισθοί

622

Του Άθου Ελευθερίου, ΓΓ ΣΕΓΔΑΜΕΛΙΝ-ΠΕΟ

Τις τελευταίες εβδομάδες το επίκαιρο θέμα της πανδημίας με το covid 19, έχει επισκιαστεί από το θέμα της ακρίβειας. Η ανησυχία της κοινωνίας για την απότομη αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και άλλων προϊόντων, ιδίως πρώτης ανάγκης, είναι έντονη.  Τα στοιχεία και ποσοστά τα οποία παρουσιάζονται στα ρεπορτάζ και τα άρθρα που ασχολούνται με αυτό το θέμα δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού.  Η επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης χιλιάδων συμπολιτών μας είναι πλέον πιο  εμφανής.  Ο αριθμός  των νοικοκυριών  με εισοδήματα κάτω του ορίου της φτώχειας  ολοένα αυξάνεται  και δεν αρκούν πλέον οι αγαθοεργίες και τα λαϊκά παντοπωλεία που βασίζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, για να λυθεί το πρόβλημα.

Εύκολες επισημάνσεις και προβλέψεις μεταφέρουν οι εργοδοτικές οργανώσεις,  πως οι εταιρείες δεν μπορούν να απορροφήσουν αυτές τις αυξήσεις. Γι’ αυτό και καταλήγουν πως αναπόφευκτα θα τις μετακυλήσουν στην τιμή του τελικού προϊόντος. Προετοιμάζουν ουσιαστικά το έδαφος για αλυσίδα αυξήσεων σε όλα τα προϊόντα. Είτε δικαιολογούνται, είτε απλά θα εκμεταλλευτούν όπως και στο παρελθόν την ευρύτερη κατάσταση για αύξηση του κέρδους, σε βάρος των καταναλωτών.

Τα ευχολόγια και οι ελπίδες πως θα ομαλοποιηθεί σύντομα η λειτουργία των αγορών παγκόσμια (βλέπε αρχές καπιταλιστικού συστήματος) και θα αυξηθεί η ικανότητα παραγωγής, που θα αντισταθμίσει τη ζήτηση και ότι σταδιακά θα ξεφουσκώσουν οι τιμές, δεν αρκούν.

Οι διακηρύξεις και οι εξαγγελίες για εκπτώσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα για δύο ή τέσσερεις μήνες δεν είναι αρκετές. Το κράτος, η πολιτεία γενικά χρειάζεται να παρέμβουν με συγκροτημένο και άμεσο τρόπο για να βοηθήσουν τους εργαζόμενους και γενικά το λαό. Τρόποι να το κάνουν υπάρχουν πολλοί. Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση για να τολμήσουν να παρέμβουν προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων, όπως μας έχουν συνηθίσει.

Αυτό που χρειάζεται είναι σειρά μέτρων που θα στηρίξουν την αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων και γενικά του λαού. Στην παρέμβαση μου θα σχολιάσω ζητήματα που αφορούν τους μισθούς και κυρίως την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή (ΑΤΑ), γιατί έχουν άμεση σχέση με την ακρίβεια των εμπορευμάτων.

Υπενθυμίζω πως από το 2018, υπάρχει η συμφωνία ανωτάτου επιπέδου για την απόδοση της ΑΤΑ. Με βάση αυτή τη συμφωνία που λήγει στις 31/12/2021, οι εργαζόμενοι πήραν μόνο το 50% της ΑΤΑ που είναι συνολικά 1.27%. Το υπόλοιπο 50% δεν δόθηκε. Υπενθυμίζω επίσης τις θέσεις των εργοδοτών που πάντοτε ζητούσαν κατάργηση της ΑΤΑ. Υποστήριζαν πως ο πληθωρισμός θα λαμβάνεται υπόψη στις ετήσιες αυξήσεις που διεκδικούν οι εργαζόμενοι.

Αυτή τη θέση τη ξεχνούν ή και την αμφισβητούν όταν συζητούν το ύψος των ετήσιων αυξήσεων. Επικαλούνται διάφορες προφάσεις για να αποφεύγουν τόσο την καταβολή του πληθωρισμού που δεν αποδίδεται αυτόματα, όσο και την παροχή αυξήσεων. Δεν αντέχει η οικονομία ισχυρίζονται οποιεσδήποτε αυξήσεις. Τώρα μας προετοιμάζουν για πολύ μεγάλες αυξήσεις στα προϊόντα και τις υπηρεσίες, ξεχνώντας τις αντοχές της οικονομίας. Αναγνωρίζουν πως αυτό μειώνει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Όμως αυτό το ελάχιστο κόστος στο σύνολο του προϊόντος και πάλι ισχυρίζονται πως δεν μπορούν να το καλύψουν. Είναι ουτοπία να νομίζουν ότι η μείωση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού δεν θα επηρεάσει την πορεία της οικονομίας και τους ρυθμούς ανάπτυξης. Η εισαγόμενη ζήτηση από μόνη της δεν διασφαλίζει σταθερότητα. Αυτό διαπιστώθηκε περίτρανα τους τελευταίους μήνες λόγω της πανδημίας.

Γι’ αυτό εδώ και τώρα πρέπει η υπουργός Εργασίας να προχωρήσει τη διαδικασία απόδοσης της ΑΤΑ στο 100%. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει άμεσα από 01/01/2022, αφού η συμφωνία για την παροχή μόνο του 50% τερματίζεται σε δύο μήνες. Επίσης μέσα από τους μηχανισμούς του υπουργείου Εργασίας (Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων) πρέπει να αποδοθεί μέσω των ετήσιων αυξήσεων που συζητούνται στα πλαίσια των ανανεώσεων των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και το απολεσθέν από τους εργαζόμενους 1.27% της ΑΤΑ των τελευταίων 4 χρόνων.

Αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν βεβαίως πως αυτό δεν πρόκειται να αναγνωριστεί εύκολα από την κυβέρνηση και τους εργοδότες. Γι’ αυτό το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα μαζί με τους εργαζόμενους μπορούν και πρέπει ενωμένοι να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται  όπως και στο παρελθόν. Αν χρειαστεί και με δυναμικούς αγώνες.