Το 18ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας που πραγματοποιήθηκε στις 6-8 Μαΐου στην Ρώμη δεν έθεσε μόνο τους νέους στόχους της Ομοσπονδίας για την επόμενη περίοδο αλλά εξέλεξε και τη νέα της ηγεσία με τον τέως Γ.Γ. της ΠΕΟ Πάμπη Κυρίτση να εκλέγεται νέος Γενικός Γραμματέας. Ο Πάμπης Κυρίτσης ήταν από το 2000 ένας εκ των Αντιπροέδρων της ΠΣΟ με σημαντική συνεισφορά και παρουσία στη δράση του Παγκόσμιου Συνδικαλιστικού Κινήματος. Η εκλογή του αποτελεί σημαντική τιμή για την Κύπρο και αντανακλά την εκτίμηση και το κύρος που έχει η ΠΕΟ, παρά το μικρό μέγεθος της χώρας μας, μέσα στους κόλπους της ΠΣΟ της οποίας αποτελεί ιδρυτικό μέλος.
Ο νέος Γ.Γ. της ΠΣΟ μίλησε στο «Ε.Β.» για την ευθύνη που νιώθει αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, τις προοπτικές του παγκόσμιου συνδικαλισμού και τη σημασία που έχει η κοινή δράση των εργαζομένων υπό την καθοδήγηση του ταξικού κινήματος.
Η εκλογή σας στην ηγεσία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας είναι πολύ τιμητική τόσο για την ΠΕΟ όσο και για την Κύπρο. Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά και την ΠΕΟ;
Κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλη τιμή, τόσο για μένα προσωπικά όσο και για την ΠΕΟ αυτή η εμπιστοσύνη.
Η ΠΣΟ αυτή τη στιγμή ενώνει συνδικάτα από 133 χώρες των 5 ηπείρων τα οποία έχουν πάνω από 105 εκατομμύρια εργαζόμενους στις γραμμές τους. Έχει 7 περιφερειακά γραφεία σε όλες τις ηπείρους και 5 υπό – περιφερειακά. Επίσης είναι συνδεδεμένες με την ΠΣΟ 11 Διεθνείς κλαδικές οργανώσεις.
Κατά συνέπεια αντιλαμβάνεστε ότι το να ανατεθεί ομόφωνα σε μένα να αναλάβω αυτό το πόστο είναι μια εξέλιξη που αντανακλά το κύρος και την εκτίμηση που έχει κερδίσει η ΠΕΟ όλα αυτά τα χρόνια μέσα στους κόλπους του Παγκόσμιου, ταξικά προσανατολισμένου Συνδικαλιστικού Κινήματος, παρά το μικρός μέγεθος της χώρας μας.
Ποια θέση έχει η ΠΣΟ σήμερα στη συνείδηση των εργαζομένων και των εργοδοτών σε όλο τον κόσμο;
Η ΠΣΟ τα τελευταία 15 χρόνια είχε μια θεαματική αύξηση όσον αφορά τις Οργανώσεις που είναι μέλη της, τα μέλη που εκπροσωπούν αυτές οι Οργανώσεις αλλά και όσον αφορά την παρουσία της σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Ασφαλώς αυτή η θεαματική αύξηση δεν είναι τυχαία. Αντανακλά τη διεύρυνση του κύρους και της επιρροής της ως ο ταξικός πόλος μέσα στο παγκόσμιο Συνδικαλιστικό Κίνημα. Δεν είναι μυστικό ότι τη δεκαετία του ΄90 η ΠΣΟ πέρασε μια μεγάλη φουρτούνα. Οι ανατροπές που υπήρξαν στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, δημιούργησαν μια κατάσταση σύγχυσης και απογοήτευσης μέσα στις τάξεις του παγκόσμιο αριστερού και προοδευτικού κινήματος με αποτέλεσμα και η ΠΣΟ να έχει σοβαρές επιπτώσεις που την οδηγούσαν σε παράλυση. Παρόλα αυτά, πολλές Οργανώσεις με ταξικό προσανατολισμό αντέδρασαν σε αυτή την πορεία και ενώνοντας δυνάμεις αποφάσισαν ότι η ΠΣΟ όχι μόνο δεν πρέπει να αφεθεί να ατονήσει και να παραλύσει, αλλά θα πρέπει να ανανεωθεί, να απαλλαγεί από γραφειοκρατικές συνήθειες και κατάλοιπα και να παίξει τον ρόλο της μαχητικά και δραστήρια. Να εκφράσει όλες εκείνες τις Συνδικαλιστικές δυνάμεις που αρνούνται να ευθυγραμμιστούν με τη λογική της ενσωμάτωσης και της συνθηκολόγησης με τον καπιταλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό και αναδεικνύουν τους αγώνες και την ταξική πάλη ως τον μοναδικό δρόμο για την υπεράσπιση των πολιτικών, κοινωνικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Σημείο στροφής και αφετηρία μιας νέας περιόδου για την ΠΣΟ αποτέλεσε το 15ο Παγκόσμιο Συνδικαλιστικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα το 2005. Εκεί λήφθηκαν σημαντικές αποφάσεις όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας της ενώ υπήρξε ριζική αλλαγή στην σύνθεση των ηγετικών σωμάτων. Νέος Γενικός Γραμματέας εκλέγηκε ο συν. Γιώργος Μαυρίκος που εκπροσωπούσε το ΠΑΜΕ Ελλάδας.
Η ραγδαία οργανωτική διεύρυνση της ΠΣΟ, η αναβάθμιση του ρόλου και της παρουσίας της στις παγκόσμιες εξελίξεις είναι ξεκάθαρο ότι δικαίωσε την επιμονή και την αποφασιστικότητα των Οργανώσεων που στήριξαν και στηρίζουν την ΠΣΟ. Είναι πλέον ρεαλιστική και διακριτή η προοπτική για ένα μαζικό οργανωμένο, μαχητικό μέτωπο Συνδικάτων σε όλη την υφήλιο που αμφισβητεί την κυριαρχία του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, που αντιστέκεται στον ιμπεριαλισμό και διεκδικεί πολιτικά, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα σε ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς διακρίσεις, χωρίς εκμετάλλευση.
Δεν έχουμε βέβαια ψευδαισθήσεις. Οι συσχετισμοί σήμερα συνεχίζουν να είναι αρνητικοί. Τα πράγματα εξόφθαλμα είναι πολύ δύσκολα. Όμως το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα συνεχίζει τη δράση του με υπομονή και επιμονή, με ρεαλισμό αλλά και με όραμα, με αγώνες καθημερινούς για ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και την ίδια στιγμή, για να φωτίζεται ο δρόμος της αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλισμού, ο οποίος οδηγεί τις κοινωνίες να μοιάζουν με ζούγκλα.
Πόσο βοηθητικό είναι για τα μέλη της ΠΣΟ η συμμετοχή τους σε αυτή και σε ποιο επίπεδο π.χ. ανταλλαγή εμπειριών, κοινή δράση, αλληλεγγύη;
Όλοι εκτιμούμε ότι χρειάζεται να υπάρξει μια διεύρυνση του μετώπου και της ενότητας των εργαζομένων ενάντια στις επιθέσεις που δέχονται τα δικαιώματα τους, αλλά και ενάντια στους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Η ΠΣΟ ενώνει τους αγώνες μας και τους συντονίζει σε παγκόσμιο επίπεδο. Αναπτύσσει δράσεις που ενισχύουν την αλληλεγγύη, τον διεθνισμό και την οικουμενικότητα της ταξικής πάλης.
Η ανταλλαγή εμπειριών είναι επίσης ένας από τους ρόλους του παγκόσμιου συνδικαλιστικού φορέα. Η διάχυση πληροφόρησης και ανταλλαγής πείρας βοηθά τον κάθε ένα να ενισχύει και τον αγώνα που κάνει στη χώρα του.
Πώς αποτιμήθηκε η δράση της Ομοσπονδίας από το προηγούμενο Συνέδριό της; Ως νέος Γ.Γ. της ΠΣΟ, ποιοι είναι οι προσωπικοί στόχοι που θέτετε;
Στο Συνέδριο υπήρξε ένα πολύ θετικό και ενθουσιώδες κλίμα, το οποίο δεν ήταν άσχετο με τις επιτυχίες που είχε η ΠΣΟ τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την οργανωτική διεύρυνση και την ενίσχυση του ρόλου και του κύρους της στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Σημείο καμπής για την ΠΣΟ ήταν το Συνέδριο του 2005 στην Αβάνα, όπου αποφασίσαμε να απαλλαγούμε και από την γραφειοκρατία, να αλλάξουμε πλήρως τους τρόπους και τις μορφές οργάνωσης και λειτουργίας της Ομοσπονδίας, να αλλάξουμε ηγεσία και να προχωρήσουμε μπροστά. Εκεί ανέλαβε ο συνάδελφος Γιώργος Μαυρίκος που εκπροσωπούσε το ΠΑΜΕ και ξεκίνησε πράγματι μια νέα και ελπιδοφόρα σελίδα. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Η ΠΣΟ έχει σχεδόν διπλασιάσει τις δυνάμεις της. Οι χώρες και τα συνδικάτα που εκπροσωπούνται πλέον είναι πολύ υπολογίσιμη δύναμη.
Κάνοντας την σκιαγράφηση της εξέλιξης της ΠΣΟ την τελευταία 20ετία, με όσα είπα προηγουμένως, νομίζω εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι η δράση της Ομοσπονδίας παρά τις επιπρόσθετες δυσκολίες και προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία του κορονοϊού, αποτιμήθηκε απόλυτα θετικά. Πρέπει να το σημειώσω ότι αυτή η αποτίμηση γίνεται με βάση στοιχεία, αριθμούς, ονόματα και διευθύνσεις. Αξίζει να σας πω ότι από το προηγούμενο Συνέδριο μέχρι το τελευταίο, τα μέλη που εκπροσωπεί η ΠΣΟ αυξήθηκαν κατά 20 εκατομμύρια! Ενώ αυτή η αύξηση από το 2005, στο Συνέδριο της Αβάνα μέχρι το Συνέδριο της Ρώμης το 2022 ξεπερνά τα 55 εκατομμύρια με παρουσία σε όλες τις ηπείρους και σε όλους τους Κλάδους.
Στο Συνέδριο της Ρώμης υπήρξε κλίμα ενότητας, ενθουσιασμού και αποφασιστικότητας για νέες επιτυχίες στο μέλλον.
Αυτό κάνει πιο μεγάλη και την ευθύνη που αναλαμβάνω και εγώ και η ΠΕΟ, διότι η πορεία που ακολουθεί η ΠΣΟ τα τελευταία χρόνια είναι μια πορεία συνεχούς βελτίωσης, ενίσχυσης και διεύρυνσης. Ευγενική φιλοδοξία και δική μου και της ΠΕΟ είναι να συνεχιστεί αυτή η πορεία. Όμως η ανάπτυξη και η ενίσχυση να μην είναι μόνο αριθμητική και οργανωτική, αλλά και ποιοτική.
Έχουμε ανάγκη τη ΠΣΟ. Τη χρειαζόμαστε ισχυρή, γιατί ο ρόλος του παγκόσμιου και του περιφερειακού συντονισμού γίνεται ακόμα μεγαλύτερος από ότι ήταν ποτέ στο παρελθόν.
Ποιες τάσεις επικρατούν σήμερα στο Διεθνές Συνδικαλιστικό Κίνημα; Υπάρχει πρόσφορο έδαφος για περαιτέρω οργανωτική ανάπτυξη ούτως ώστε να διευρυνθεί το μέτωπο των εργαζομένων;
Είπα προηγουμένως ότι δεν έχουμε ψευδαισθήσεις και οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι αρνητικοί. Ασφαλώς αυτό έχει να κάνει κυρίως με τις παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις μετά την διάλυση της Σοβιετικής ένωσης και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, με τον ρεβανσισμό της καπιταλιστικής επίθεσης μέσα από ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, καθώς και τις απανωτές κρίσεις του καπιταλισμού, που διαδέχονται τα τελευταία χρόνια η μια την άλλη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και η πανδημία έχει αξιοποιηθεί ώστε να διευρυνθούν ακόμα περισσότερο οι κοινωνικές ανισότητες και να συρρικνωθούν τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Αυτή η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και ανατροπή των συσχετισμών ισχύος υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της εργασίας, δεν θα μπορούσε να γίνει κυρίαρχη αν δεν υπήρχαν δυνάμεις με σημαντική επιρροή μέσα στο Συνδικαλιστικό Κίνημα οι οποίες στην πράξη ευθυγραμμίστηκαν με αυτές τις πολιτικές και τις διευκόλυναν.
Ο στόχος της ΠΣΟ είναι να ενώνει τους εργαζόμενους σε ένα μέτωπο αντίστασης στις εργοδοτικές επιθέσεις, σε ένα μέτωπο ανατροπής αυτών των αρνητικών συσχετισμών και κατάκτησης μιας άλλης πορείας με προοδευτικό πρόσημο στις εξελίξεις στον κόσμο. Ενότητα όμως και συσπείρωση της εργατικής τάξης γύρω από τους δικούς της ταξικούς στόχους. Όχι γύρω από πολιτικές που την παγιδεύουν και την καθιστούν μέρος της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης των πολιτικών, οικονομικών και εργασιακών σχέσεων ανά το παγκόσμιο. Ούτε ασφαλώς ενότητα με κίτρινα συνδικάτα που υπάρχουν και δραστηριοποιούνται γιατί τα στηρίζουν οι εργοδότες σε αυτό τον δρόμο. Ως ΠΣΟ είμαστε αισιόδοξοι ότι μέσα από τους αγώνες που αναπτύσσονται, μέσα από την όξυνση των αντιθέσεων και των επιθέσεων και μέσα από τη δική μας ιδεολογική και πολιτική ανάλυση και παρέμβαση, το μέτωπο των εργαζομένων με ταξικό προσανατολισμό θα διευρύνεται και θα ενισχύεται ολοένα και περισσότερο.
Συνέντευξη στην Άντρη Μιχαήλ
