Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που προσπαθούν να καλλιεργήσουν για τις σκανδιναβικές χώρες, σε σχέση µε τα εργασιακά. Ο ∆ανός Εµίλ Όλσεν, µέλος του Προεδρικού Συμβουλίου της ΠΣΟ, µιλά στο Εργατικό Βήμα για τις πραγματικότητες στην ∆ανία και τις σκανδιναβικές χώρες, σημειώνοντας ότι είναι µμέρος της ΕΕ, «άρα δεν υπάρχει µμέρος να κρυφτείς και να ζεις στο δικό σου παραμύθι, τον δικό σου παράδεισο».
Υπό την ιδιότητά του ως Συντονιστής της Επιτροπής Νεολαίας της Παγκόσµιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, υπογραµµίζει ότι οι νέοι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία προστασία. Επισημαίνει δε, ότι ο ρόλος της ΠΣΟ είναι να βοηθήσει τους νέους εργαζόμενους να συνειδητοποιηθούν και να καταλάβουν το ρόλο τους στην κοινωνία.
Ποια είναι τα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο;
Το πρώτο και βασικό ζήτημα είναι ότι σε αντίθεση με το τι ισχύει για τους πιο παλιούς εργαζόμενους οι οποίοι όταν έμπαιναν στην αγορά εργασίας, είχαν κάποιο δίκτυ προστασία, είχαν κάποιους κανονισμούς και ένα θεσμοθετημένο πλαίσιο που ρύθμιζε τις σχέσεις απασχόλησης, οι νέοι εργαζόμενοι όταν μπαίνουν στην αγορά της εργασίας έχουν ελαστικούς όρους απασχόλησης και δεν προστατεύονται. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι οι ψηφιακές πλατφόρμες που κάνουν κατ’ οίκο παράδοση διάφορα εμπορεύματα οι οποίοι εργάζονται ως ‘’συνεργάτες’’ χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα και χωρίς ρυθμισμένους όρους απασχόλησης.
Ποιες δράσεις μπορεί να κάνει η ΠΣΟ για να βοηθήσει τους νέους;
Η βασική μας δουλειά είναι να βοηθήσουμε τους νέους εργαζόμενους να συνειδητοποιηθούν, να καταλάβουν πως δουλεύει η αγορά εργασίας και να κατανοήσουν το ρόλο τους στην κοινωνία. Αυτό είναι βασικό και πρέπει εκεί να επικεντρωθούμε περαιτέρω. Επειδή οι νέοι εργαζόμενοι δεν έχουν το επίπεδο συνείδησης το οποίο θα θέλαμε, οφείλουμε να τους στηρίξουμε σε αυτό τον τομέα και να τους βοηθήσουμε να αναπτύξουν περισσότερο το ταξικό κριτήριο για την κατανόηση της κοινωνικής πραγματικότητας. Αυτό είναι καθοριστικό για να δημιουργήσουμε ένα μηχανισμό ο οποίος θα δημιουργήσει αυτοπεποίθηση στους νέους εργαζόμενους για θα του επιτρέπει πιο αποτελεσματικά να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και να οργανώνουν την πάλη τους.
Η εικόνα που προσπαθούν να καλλιεργήσουν εδώ στην Κύπρο είναι ότι στις σκανδιναβικές χώρες δεν υπάρχουν προβλήματα και ότι όλοι οι εργαζόμενοι ευημερούν. Ποια είναι η πραγματικότητα;
Αυτή η εικόνα που προσπαθούν να καλλιεργήσουν είναι απλά ένα παραμύθι. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Για παράδειγμα πριν μερικές μέρες η Κυβέρνηση της Δανίας ακύρωσε μια θεσμοθετημένη δημόσια αργία και την μετάτρεψε σε εργάσιμη μέρα. Ήταν η μέρα της προσευχής, η οποία καθιερώθηκε πολύ παλιά, αλλά ήταν μια δημόσια αργία για την οποία οι εργαζόμενοι είχαν ειδικές συμφωνίες για το πως θα εργάζονται και πως θα αμείβονται όταν και αν εργάζονταν. Τώρα που η Κυβέρνηση καταργεί την αργία αυτή, την μετατρέπει σε μια απλή καθημερινή εργάσιμη μέρα και ως εκ τούτου με αυτή την απόφαση αυτόματα κατάργει και όλες τις αποφάσεις και εργασιακές ρυθμίσεις που υπήρχαν για εκείνη την ημέρα.
Ενδεικτικό του κόστους που έχει αυτή η απόφαση για τους εργαζόμενους είναι ότι η οργάνωση FOA του δημοσίου έκανε μια εκτίμηση πόσα λιγότερα χρήματα θα παίρνουν οι εργαζόμενοι σε σχέση με αυτά που θα έπαιρναν όταν ίσχυε η μέρα ως δημόσια αργία. Η εκτίμηση έδειξε ότι οι εργαζόμενοι θα απωλέσουν ένα ποσό γύρο στα 30 εκατομμύρια δανέζικες κορόνες.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ηλικία συνταξιοδότησης. Οι νέοι εργαζόμενη τώρα συνταξιοδοτούνται όταν φτάσουν στο 74ο έτος. Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση παρόλα αυτά αύξησε το όριο συνταξιοδότησης αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να δουλεύουν τρία χρόνια περισσότερα και να στερήσει τη δυνατότητα που είχαν να αφυπηρετήσουν πιο νωρίς.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να σημειώσουμε ότι η Δανία όπως και άλλες σκανδιναβικές χώρες είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα δεν υπάρχει κάποιο μέρος να ‘’κρυφτείς’’ και να ζεις στο δικό σου παραμύθι, τον δικό σου παράδεισο ξεχωριστά και πέρα από τις ευρύτερες πολιτικές που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επηρεαζόμαστε και εμείς από όλες τις αποφάσεις της ΕΕ που στοχεύουν στην αύξηση των ωρών εργασίας εργασίας και στην μείωση των μισθών. Όλα αυτά μας επηρεάζουν και εμάς όπως και όλες τις χώρες της ΕΕ.
Εν κατακλείδι, όπως όλη η Ευρώπη, έτσι και εμείς υποφέρουμε από τον πληθωρισμό ο οποίος είναι ανεξέλεγκτος που αυξάνει τις τιμές σε όλα τα επίπεδα και αυτό επηρεάζει και τη δική μας αγοραστική δύναμη και τις συνθήκες διαβίωσης όπως και όλο τον υπόλοιπο εργαζομένων στην Ευρώπη.
Υπάρχει υψηλό ποσοστό των εργαζομένων που οργανώνονται σε συντεχνίες στη Δανία;
Γενικά αν συναθροιστούμε όλα τα συνδικάτα είμαστε γύρω στο 55% ποσοστό συνδικαλιστικής κάλυψης. Υπάρχουν οι εργαζόμενοι που είναι μέλη και συμμετέχουν στις επίσημες, τις πραγματικές συνδικαλιστικές ενώσεις οποίοι και έχουν διαφορές με άλλων ειδών ενώσεις ενώ υπάρχει και τεράστιο πρόβλημα με εργαζόμενους που δεν εντάσσονται στα συνδικάτα λόγο της στάσης που κρατούν διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Επιπρόσθετα υπάρχει ανομοιογένεια. Στον δικό μου κλάδο, στον οικοδομικό και κατασκευαστικό κλάδο, έχουμε ποσοστό συνδικαλιστικής κάλυψης 80%. Αλλά υπάρχουν και άλλοι τομείς όπως οι σερβιτόροι οι οποίοι γύρο από το 20%.
Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους εργαζόμενους στην Κύπρο;
Όπως λέμε στην Δανία, μπορεί η κατάσταση να μην είναι όπως θα θέλαμε να ήταν, αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με αυτή που θα είχαμε αν δεν οργανωνόμασταν αν δεν οργανώναμε την πάλη και τις διεκδικήσεις μας. Άρα για εμάς δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ο μοναδικός δρόμος είναι να πηγαίνουμε πάντα μπροστά και να μην κοιτούμε ποτέ πίσω. Να αγωνιζόμαστε. Πρέπει να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν έτσι ώστε να δημιουργήσουμε τη νέα κοινωνία η οποία θα είναι απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
