Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό με τα 93 κρούσματα covid 19 σε συγκεκριμένο ιδιωτικό σφαγείο έχουν αναδειχθεί μερικά σοβαρά ζητήματα στο δημόσιο διάλογο, τονίζει σε ανακοίνωση της η ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ σημειώνοντας ότι ένα κρίσιμο ζήτημα είναι το ολιγοπωλιακό καθεστώς που έχει περιέλθει αυτός ο τομέας της οικονομίας μετά το κλείσιμο του Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (ΚΣΚ) ως αποτέλεσμα μεγάλων ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων και παρεμβάσεων.
Η ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ υπενθυμίζει ότι το ΚΣΚ, που ήταν περιουσία των Δήμων, είχε γίνει ένα υπερσύγχρονο από κάθε άποψη σφαγείο. Είχε συναφθεί δάνειο με κρατικές εγγυήσεις πριν την ένταξη μας στην ΕΕ και επενδύθηκαν πολλά εκατομμύρια για υπερσύγχρονες γραμμές παραγωγής και πολύ υψηλά επίπεδα υγιεινών προτύπων και συνθηκών εργασίας που το καθιστούσε το μοναδικό στην Κύπρο. Επένδυση που η ίδια η πολιτεία απαίτησε και ενέκρινε αφού θεωρείτο σωστά βασικότατος κρίκος της διατροφικής αλυσίδας. Κάθε χρόνο δεχόταν συνεχείς ελέγχους από όλα τα αρμόδια κυβερνητικά τμήματα για να διασφαλίζεται η συνέχεια στα πολύ ψηλά επίπεδα υγειονομικών προτύπων και συνθηκών εργασίας σε αντίθεση με τα ιδιωτικά σφαγεία που ποτέ δεν είχαν τέτοιους ασφυκτικούς ελέγχους και αφήνονταν ανεξέλεγκτα να υπηρετούν το εύκολο κέρδος σε βάρος της υγείας των καταναλωτών και εργαζομένων, σημειώνεται στην ανακοίνωση.
“Μετά την ένταξη μας στην ΕΕ το πιο πάνω χρέος έπρεπε να αντιμετωπισθεί και παρά τις δυσκολίες καταρτίστηκε ένα βιώσιμο σχέδιο στήριξης εφόσον πάντοτε Δήμοι και Πολιτεία εύρισκαν τους τρόπους συνέχισης της λειτουργίας του θεωρώντας την άκρως απαραίτητη”. Το ΚΣΚ θα μπορούσε να στηριχθεί και να είναι βιώσιμο προσφέροντας ποιοτικές υπηρεσίας προς τη κοινωνία με ποιοτικές θέσεις εργασίας και θα υποχρέωνε και τους ανταγωνιστές του στον ιδιωτικό τομέα να πράξουν το ίδιο. “Φαίνεται όμως ότι άλλο είναι που ήθελαν οι κυβερνώντες… Με την εκλογή της η κυβέρνηση Αναστασιάδη το 2013 σκόπιμα αρνήθηκε την οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια και οδήγησε τα πράγματα στο να κλείσει οριστικά το ΚΣΚ κάτω από το βάρος των οικονομικών υποχρεώσεων που αφέθηκε να δημιουργεί. Η δε περιουσία του ΚΣΚ , ακίνητα και υπερσύγχρονα μηχανήματα αφέθηκαν προκλητικά στο έλεος του χρόνου και του κάθε επιτήδειου με αποτέλεσμα τελικώς να καταστραφούν και να λεηλατηθούν…”
“Ποιο ήταν το αποτέλεσμα από το κλείσιμο του ΚΣΚ; Ποιος κέρδισε και ποιος ζήμιωσε τελικά;” διερωτάται η ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ
Είναι ξεκάθαρο, τονίζει, ότι το κλείσιμο του σφαγίου είχε έντονα χαρακτηριστικά εξυπηρέτησης μεγάλων ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων σε βάρος των συμφερόντων του δημοσίου και ευρύτερα της κοινωνίας και των εργαζομένων.
Όπως έχει αποδειχτεί, ο τομέας των σφαγείων οδηγήθηκε πλέον σε λιγοστά μεγάλα ολιγοπώλια τα οποία βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα τα ψηλά επίπεδα υγιεινών προτύπων και συνθηκών εργασίας.
Επιπλέον εκεί που είχαμε εργαζόμενους με συλλογικές συμβάσεις και ρυθμισμένους όρους απασχόλησης, έχουμε στοιβαγμένους στα κοντέινερ με μισθούς πείνας και το χειρότερο όπως αποδείχθηκε παράνομους και αδήλωτους, αναφέρεται στην ανακοίνωση και προστίθεται ότι η τιμή των προσφερόμενων υπηρεσιών στο τομέα των σφαγείων δεν μειώθηκε για τους πολίτες, ενώ αυτό που φαίνεται ότι έχει μειωθεί είναι το πολύ ψηλό επίπεδο υγειονομικών προτύπων που υπήρχε στο ΚΣΚ.
“Αυτό που συνάγεται δυστυχώς από τα πρόσφατα γεγονότα με τα πολλά περιστατικά covid 19 και τις συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν στο συγκεκριμένο ιδιωτικό σφαγείο, είναι ότι ο δήθεν ελεύθερος και άκρατος ανταγωνισμός από μόνος του δεν μπορεί να ρυθμίσει τα ζητήματα ώστε να λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων. Το αντίθετο συμβαίνει. Σταδιακά υπερισχύει ο πρωταρχικός στόχος του κεφαλαίου που δεν είναι τίποτα άλλο από το εύκολο και γρήγορο κέρδος σε βάρος τις περισσότερες φορές τόσο του συνόλου ων εργαζομένων, όσο και του επιπέδου τιμών και ποιότητας των προϊόντων στους πολίτες.
Όσοι λοιπόν επιχειρηματολογούν με τόση σιγουριά υπερ της αναγκαιότητας να φύγουν αν είναι δυνατό όλοι οι νευραλγικοί τομείς από τον έλεγχο του δημοσίου, ας θυμούνται ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν τελικά τόσο στη περίπτωση των σφαγείων, όσο και στην περίπτωση του λιμανιού της Λεμεσού που είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη … Και ας το έχουν υπόψιν τους όταν επιχειρηματολογούν για την ανάγκη παραχώρησης στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα του τομέα των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας, του νερού, των σιτηρών κ.α
Σήμερα λοιπόν που η πολιτεία ψάχνει τις ευθύνες για τον έλεγχο του ιδιωτικού σφαγείου θα πρέπει να ψάξει και για τις ευθύνες για το πως οδηγήθηκαν εδώ τα ζητήματα στο τομέα των σφαγείων. Και αυτές οι ευθύνες είναι πολύ μεγαλύτερες”, καταλήγει η ανακοίνωση.
