Προδοτικό πραξικόπημα 15 Ιουλίου 1974: Κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται

342

Η μαύρη επέτειος του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 υπενθυμίζει τη μεγαλύτερη προδοσία που συντελέστηκε σε βάρος της πατρίδας και του λαού μας. Το πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών και της Γριβικής ΕΟΚΑ Β΄ για την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου συνιστούσε την κλιμάκωση του σχεδίου που καταστρώθηκε από το ΝΑΤΟ με στόχο το διχοτόμηση της Κύπρου και του λαού της. Εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο ήταν η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία, ο Πρόεδρος Μακάριος και το ΑΚΕΛ. Για αυτό βρίσκονταν στο στόχαστρο τόσο της αιματηρής φασιστικής τρομοκρατίας και της προπαγάνδας που προηγήθηκε του πραξικοπήματος όσο και του ίδιου του πραξικοπήματος.

Το πραξικόπημα ακολούθησε η εισβολή και οι βαρβαρότητες της Τουρκίας, η κατάληψη της μισής Κύπρου. Αυτό προνοούσε το σχέδιο που συνειδητά υπηρετούσαν οι πραξικοπηματίες, οι οποίοι γνώριζαν ότι δεν αγωνίζονταν για την «Ένωση» αλλά για τη «διπλή ένωση». Ούτε «άφρονες» ήταν οι πραξικοπηματίες, ούτε «εμφύλιος σπαραγμός» ήταν το πραξικόπημα. Ήταν συνειδητή προδοσία, ενταγμένη στα γεωπολιτικά σχέδια των του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Είναι τεκμηριωμένο άλλωστε και στο Πόρισμα της Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου ότι οι χουντικοί των Αθηνών δεν ήθελαν να ανακοπεί ο Αττίλας ενώ οι εοκαβητατζήδες ήταν αυτοί που κρύφτηκαν στα μετόπισθεν και άφησαν τα παιδιά του λαού μας στην πρώτη γραμμή να αντισταθούν στους εισβολείς.

Βέβαια, η ιστορική αλήθεια για τους δράστες, τους αρχιτέκτονες και την ιδεολογία του πραξικοπήματος δεν βολεύει τη δεξιά και την ακροδεξιά οι οποίες έχουν το ίδιο ιστορικό αφήγημα για το 1974 και αναπαράγουν τα ίδια εθνικιστικά συνθήματα και ιδεολογήματα. Η δεξιά και ακροδεξιά έχουν μόνιμη επιδίωξη την αντιστροφή της  ιστορικής αλήθειας για το 1974, εξισώνουν το Μακάριο με τον εοκαβήτικο φασισμό και ενοχοποιούν την αντιιμπεριαλιστική στάση του ΑΚΕΛ. Όμως όσα μνημεία και μνημόσυνα κι αν κάνουν η δεξιά και η ακροδεξιά για τους πραξικοπηματίες, ο λαός μας γνωρίζει ποιοι τον αιματοκύλισαν και τον ξερίζωσαν.

Η δημοκρατική μνήμη για το 1974 είναι χρέος προς την ιστορία, τους αγωνιστές της Αντίστασης, τον κυπριακό λαό που πλήρωσε το τίμημα της προδοσίας. Είναι ταυτόχρονα χρέος προς το μέλλον του τόπου. Αν δεν θαφτούν οριστικά τα εθνικιστικά ιδεολογήματα και τα σύμβολα της προδοσίας, δεν θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την κατοχή και τη διαίρεση του νησιού μας. Παραμένει επίκαιρο το δίδαγμα της ιστορίας ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον τόπο μας έγιναν με το μανδύα της εθνικοφροσύνης.

Δεν υπάρχει προδοσία χωρίς προδότες

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, η δεξιά και η ακροδεξιά νιώθουν πολύ άβολα και γι’ αυτό ρίχνουν ως προπέτασμα καπνού στη συζήτηση τους αφορισμούς. Όσο και να προσπαθούν όμως κανένας δεν ξεχνά, τίποτε δεν ξεχνιέται. Δεν υπάρχει προδοσία δίχως προδότες, έγκλημα δίχως εγκληματίες.

Κάθε φορά που η δεξιά θέλει να καλύψει τα ανομήματά της, τις ιδεοληψίες και το δογματισμό της, φταίμε όλοι! Η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού. Δεν είχαμε όλοι τον ίδιο ρόλο το 1974. Δεν είχαμε όλοι τον ίδιο ρόλο από τότε μέχρι σήμερα.

Από τη μια ήταν το ΑΚΕΛ και μαζί του άλλα κόμματα καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, συσπειρωμένοι γύρω από την αδέσμευτη πολιτική του Μακαρίου. Από την άλλη μια χούφτα ΕΟΚΑβητατζήδες, συνειδητοί φασίστες. Από τη μια χιλιάδες τίμιοι πατριώτες που έδωσαν το αίμα τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Από την άλλη οι ξεπουλημένοι με τα αργύρια της Χούντας. Από τη μια ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β΄, που αν και γνώριζαν πως το πραξικόπημα θα έδινε το άλλοθι στην Τουρκία να εισβάλει, το σχεδίασαν και το εκτέλεσαν συνειδητά μόλις βρήκαν την ευκαιρία. Από την άλλη το ΑΚΕΛ, που παρόλο που είχε αποτρέψει με τη δυναμική συσπείρωση του λαού γύρω από τον Μακάριο το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα το 1972 δεν εφησύχαζε, προειδοποιούσε συνεχώς για τα εγκληματικά σχέδια κατά της Κύπρου. Εισηγήθηκε τη δημιουργία Λαϊκής Πολιτοφυλακής που θα ήταν το αντίπαλο δέος απέναντι στην ΕΟΚΑ Β’ αλλά και την ελεγχόμενη από τη Χούντα Εθνική Φρουρά. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε…

Πραξικοπηματικά σχέδια

Σχέδια πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου άρχισαν να εκπονούνται λίγο μετά την άφιξη του Γρίβα στην Κύπρο. Το πραξικοπηματικό σχέδιο «Σφενδόνη» ήταν έτοιμο ήδη από τον Δεκέμβριο του 1971 και επρόκειτο να τεθεί σε εφαρμογή τον Φεβρουάριο του 1972 με την έγκριση της Ελληνικής Χούντας και την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον. Το σχέδιο ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η Ελληνική Χούντα και τα οργανά της στην Κύπρο, η ΕΟΚΑ Β’, εγκατέλειψαν και την όλη ιδέα να καταλάβουν με πραξικόπημα την εξουσία και να αφανίσουν τον Πρόεδρο Μακάριο. Αφού εγκαταλείφθηκε το σχέδιο “Σφενδόνη”, άρχισαν να εκπονούν νέο πραξικοπηματικό σχέδιο, το οποίο επρόκειτο να είναι πιο τελειοποιημένο και πλήρες.

Το πραξικοπηματικό σχέδιο “Απόλλων” εκπονίθηκε μέσα στο 1972. Παρόλα αυτά, μπορούμε με βεβαιότητα να υποθέσουμε ότι το σχέδιο αυτό άρχισε να εκπονείται από πολύ πιο νωρίς, αφού η ημερομηνία 17.09.1972 αφορά την τελική μορφή του σχεδίου. Ωστόσο, λόγος για το σχέδιο αυτό έγινε για πρώτη φορά μόλις τον Αύγουστο του 1973, όταν αντίγραφο του “Απόλλων” βρέθηκε στην κατοχή του υπαρχηγού του Γρίβα, Σταύρου Σταύρου Σύρου, όταν αυτός συνελήφθη στη Λεμεσό από την αστυνομία και το εφεδρικό.

Για το συγκεκριμένο πραξικοπηματικό σχέδιο στην ολότητά του γνώριζαν μόνο ο στρατηγός Γρίβας, οι στενοί του συνεργάτες (Σύρος και Καρούσος) και μερικοί Ελλαδίτες αξιωματικοί, ενώ όλα τα εκτελεστικά τους όργανα γνώριζαν μόνο το μέρος εκείνο του σχεδίου ου αφορούσε τον λεγόμενο “τομέα ευθύνης” ενός εκάστου.

Το σχέδιο “Απόλλων” θα έμελλε αργότερα, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις να μετονομαστεί σε σχέδιο “Αφροδίτη” που πέτυχε τελικά το στόχο του τον Ιούλιο του 1974 προσφέροντας στην Τουρκία τη μισή Κύπρο. 

C.I.A-ΧΟΥΝΤΑ-ΕΟΚΑ Β’-ΤΟΥΡΚΙΑ: Εγκληματικό κουαρτέτο

Το 1959 ήταν χρονιά μερικών καίριων και καθοριστικών εξελίξεων για το Κυπριακό. Η Τουρκία για πρώτη φορά απέκτησε διέξοδο στη Κύπρο, άρχισε να δρα με εκρήξεις και δολοφονίες ανθρώπων του Μακαρίου το “Εθνικό Μέτωπο”, μπήκε στα σκαριά η ΕΟΚΑ Β’, ο Γρίβας μελετούσε “επί χάρτου” τη μυστική κάθοδό του στο νησί και ο Γεωρκάτζης άρχισε να έχει επαφές με τους εκπροσώπους της Χούντας στην Κύπρο.

 Εν το μεταξύ, το καζάνι της συνωμοσίας στην Κύπρο “έβραζε” με τη C.I.A. να έχει τον πρώτο λόγο. Στα σατανικά σχέδια εναντίον της Κύπρου, που σε όλα σχεδόν περιλαμβανόταν η πολιτική ή βιολογική εξολόθρευση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, καταστρώνονταν και εκπορεύονταν από την ίδια τη C.I.A. Σκοπός η δημιουργία “νέων πραγματικοτήτων” στην Κύπρο για να διευκολυνθεί η Τουρκία να επέμβει και να πάρει το κομμάτι της, ενώ ολόκληρο το νησί θα έμπαινε κάτω από τον έλεγχο του ΝΑΤΟ.

 Ήδη από το 1962 η σατανική C.I.A. είχε αναλάβει προσπάθεια εξόντωσης του Μακαρίου, που η αδέσμευτη και ουδετερόφιλη πολιτική του δεν εύρισκε σύμφωνο το Σταίντ Ντιπάρτμεντ και δεν εξυπηρετούσε τα σχέδια του Πενταγώνου.

15 Ιουλίου 1974: Η μέρα της μεγάλης Προδοσίας

Στις 15 του Ιούλη 1974 με το φασιστικό, προδοτικό πραξικόπημα κορυφώθηκε η υπονομευτική δράση της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ που στόχευε στην ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης του Εθνάρχη Μακαρίου και στην κατάλυση της δημοκρατίας. Το μέγεθος εκείνης της προδοσίας δεν μετριέται μόνο με τους νεκρούς της δημοκρατικής αντίστασης και την κατάφορη καταπάτηση των δημοκρατικών θεσμών. Μετριέται προπάντων με τη συμφορά που προκάλεσε, ανοίγοντας την κερκόπορτα στον Αττίλα επιδρομέα και δίνοντας στην Τουρκία την αφορμή και την ευκαιρία, που για χρόνια επιζητούσε, για να προωθήσει την επεκτατική, σε βάρος της Κύπρου, πολιτική της. Μετριέται με το θάνατο, την καταστροφή και τον ανείπωτο πόνο που έσπειραν στο διάβα τους οι εισβολείς. Μετριέται με την προσφυγιά, τους αγνοούμενους και τους εγκλωβισμένους. Μετριέται με τη συνεχιζόμενη για 47 χρόνια κατοχή μεγάλου μέρους της πατρίδας μας και με όλα όσα βιώνουμε καθημερινά σαν αποτέλεσμα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης.

Το προδοτικό φασιστικό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ είναι πια μέρος της ιστορίας μας. Μιας ιστορίας όμως που έρχεται και μπλέκεται με το σήμερα και ρίχνει βαριά τη σκιά της στο αύριο.

Το πραξικόπημα υπήρξε το αποκορύφωμα των ανατρεπτικών, τρομοκρατικών ενεργειών σε βάρος της δημοκρατίας και του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Υπήρξε το επιστέγασμα της υπονόμευσης της Κύπρου από τη ντόπια ακροδεξιά αντίδραση και από ιμπεριαλιστικά κέντρα του εξωτερικού, που στόχευαν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ολέθριο πραξικόπημα της 15ης του Ιούλη 1974 έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα στην Τουρκία να εισβάλει στο νησί μας και να υλοποιήσει τα άνομα σχέδια της σε βάρος του κυπριακού λαού.

Η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα στο Κυπριακό για τόσα χρόνια καταδεικνύει το μέγεθος του εγκλήματος και της προδοσίας που διέπραξαν σε βάρος της Κύπρου με το πραξικόπημα, οι εμπνευστές, οι οργανωτές και οι εκτελεστές του. Με αυτά τα δεδομένα η λήθη είναι ανεπίτρεπτη. Κάθε προσπάθεια να δικαιολογήσουν κάποιοι, να δικαιώσουν και να εξιλεώσουν τον Γρίβα, την ΕΟΚΑ Β’ και τους πραξικοπηματίες και κάθε προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, είναι ανιστόρητη και απαράδεχτη. Ιδιαίτερα η νέα γενιά πρέπει να γνωρίζει τα πραγματικά γεγονότα για να διαπαιδαγωγείται με τις δημοκρατικές αξίες.