Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που αφορά στη νομιμότητα των αποκοπών που έγιναν το 2013 στους εργαζομένους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και γενικά η τροπή και η κατάληξη του θέματος, δεν αποτελεί έκπληξη για την ΠΕΟ, τονίζει σε ανακοίνωση της η ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ προσθέτοντας ότι, όχι τυχαία, από θέση αρχής τα ζητήματα εργασιακών σχέσεων το Συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκει να αντιμετωπίζονται μέσα από τη διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμφωνιών.
«Το έκδηλα αλλοπρόσαλλο των Δικαστικών αποφάσεων γύρω από το θέμα της νομιμότητας αποκοπών σε μισθούς και συντάξεις, για ακόμα μια φορά δικαιώνει αυτή τη θέση αρχής του Συνδικαλιστικού Κινήματος», σημειώνει η ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ, υπογραμμίζοντας ότι στη βάση αυτής της θεώρησης, η ΠΕΟ από την πρώτη στιγμή όχι μόνο δεν εστίασε στην όποια δικαστική διαδικασία, αλλά αξιοποιώντας την ισχύ της συλλογικής εκπροσώπησης αγωνίστηκε για ρύθμιση στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων.
«Με επιμονή και αποφασιστικότητα, πετύχαμε συμφωνία για σταδιακή επιστροφή των αποκοπών στους εργαζόμενους η οποία άρχισε από τα μέσα του 2018, με προτεραιότητα αποκατάστασης στους πιο χαμηλούς μισθούς, η οποία θα ολοκληρωθεί το Δεκέμβρη του 2022 με την πλήρη αποκατάσταση για όλους. Με την ίδια αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα συνεχίζουμε να διεκδικούμε τη σταδιακή αποκατάσταση όλων των ωφελημάτων-δικαιωμάτων που είχαν χαθεί το 2013.»
Αυτές τις συμφωνίες που επιτεύχθηκαν κατόπιν διαβούλευσης, κάτω από τη λογική της ρύθμισης των εργασιακών ζητημάτων με συλλογική διαπραγμάτευση, το Δημόσιο ως εργοδότης έχει ευθύνη να τις εφαρμόσει πλήρως και χωρίς υπαναχωρήσεις, διαμηνύει παράλληλα η ΠΕΟ.
«Με αυτή την ευκαιρία ξεκαθαρίζουμε επίσης ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούμε να χρησιμοποιηθεί η πανδημία που ζούμε και οι οικονομικές της συνέπειες, ως ευκαιρία για νέα επίθεση στους μισθούς και στα δικαιώματα των εργαζομένων οι οποίοι ακόμα πληρώνουν τις συνέπειες που μονόπλευρα και άδικα φορτώθηκαν κυρίως στις πλάτες τους το 2013. Ιδιαίτερα σήμερα, αυτό που χρειάζεται περισσότερο είναι η διατήρηση και ενίσχυση της αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων και γενικότερα η πάση θυσία αποφυγή ενός νέου φαύλου κύκλου ύφεσης και υπανάπτυξης».
