Του Σύμου Ευτυχίου*
Ζούμε αυτές τις μέρες άλλο ένα μεγάλο φαγοπότι των εργολάβων. Αυτή τη φορά στο λιμάνι Λεμεσού.
Αφού πρώτα το 2017 κάποιοι φρόντισαν να παραδώσουν το Λιμάνι Λεμεσού στους επενδυτές άρον άρον και χωρίς καν να γνωρίζουν το περιεχόμενο των συμβάσεων (αυτό κρατείτο μυστικό από τον τότε Υπουργό Συγκοινωνιών κ. Δημητριάδη), έρχονται τώρα με απανωτές αυξήσεις σε όλες τις δραστηριότητες του λιμανιού (εξαγωγή προϊόντων, ημερήσια παραμονή πλοίου στο αγκυροβόλιο Λεμεσού και εντός του λιμανιού, αποθήκευση και διακίνηση εντός του λιμανιού, τέλη ανά επιβάτη κρουαζιερόπλοιου κτλ.) να φεσώσουν ολόκληρο το καταναλωτικό κοινό.
Και ως δια μαγείας ο Εκπρόσωπος τους, Προέδρος του ΔΗΣΥ, έχει αμέσως βρει και τη λύση, όπως συνηθίζει τελευταία. Να τα πληρώσει ο δημόσιος κουρβανάς, τον οποίο επικαλείτο την περασμένη 10ετία για να καταφέρει να κλείσει Κυπριακές Αερογραμμές, Αρχή Κρατικών Εκθέσεων, Επιτροπή Σιτηρών, Κεντρικό Σφαγείο Κοφίνου(ΚΣΚ), ΟΓΑ και ολοκληρώθηκε η όλη προσπάθεια με τον συνεργατισμό που έγινε Ελληνική τράπεζα. Και δεν σταματά εδώ αφού η προσπάθεια του συνεχίζεται με τους πλέον κερδοφόρους Οργανισμούς, την Cyta και AHK ,τους κατ’ εξοχήν στυλοβάτες της κυπριακής οικονομίας και επιχειρηματικής δραστηριότητας αλλά και των δημόσιων οικονομικών. Υπάρχουν δε και οι συγκεκαλυμμένες προσπάθειες στήριξης του κεφαλαίου για δοθεί ο έλεγχος και διαχείριση των ταμείων προνοίας στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και δεν ξέρω τι άλλο θα προκύψει.
Μια σύντομη έρευνα θα καταδείξει πόσο αυξήθηκαν τα σφάγια από το μονοπώλιο που δημιουργήθηκε στο τομέα των κρεάτων, ενώ το ΚΣΚ που ήταν δημοτική περιουσία ήταν αμάρτημα να αυξήσει έστω και πενιχρά τα τέλη. Ένα σφαγείο που δανείστηκε με υπόδειξη της πολιτείας για να γίνει υπερσύγχρονο με όλα τα επίπεδα υγιεινής, που ελεγχόταν καθημερινά για τα επίπεδα ασφάλειας και υγιεινής παραδόθηκε στο έλεος της καταστροφής για να μας μείνει σαν μονοπώλιο ένα σφαγείο που ποιος ξέρει πότε ελέγχετε και τι ποιότητα προσφέρει και να αυξάνει όποτε θέλει τα σφάγια του. Θα καταδείξει πόσο ζημίωσε η οικονομία από το κλείσιμο της κερδοφόρας Αρχής Κρατικών Εκθέσεων και εδώ και μια δεκαετία δεν γίνονται εκθέσεις που κατά τη διάρκεια τους έκλειναν συμφωνίες εκατομμυρίων κάθε χρόνο. Η δε πραγματοποίηση της ετήσιας εμπορικής έκθεσης θεωρείτο η αφετηρία αναζωογόνησης της οικονομίας. Το πόσο χρήσιμο εργαλείο για την οικονομία είναι μια τέτοια δραστηριότητα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει ,λειτουργεί σαν θεσμός και κάθε χρόνο χρησιμοποιείται από τον κάθε πρωθυπουργό για τις δικές του εξαγγελίες. Θα καταδείξει το πόσο λείπει ένας κρατικός αερομεταφορέας και πόσο μας δουλεύουν πλέον οι ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες ιδιαίτερα οι χαμηλού κόστους με τις συμπεριφορές τους και πόσο κινδυνεύουμε με τα χαμηλά επίπεδα ασφάλειας πτήσεων που εφαρμόζουν για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Μπορεί οι Κυπριακές Αερογραμμές να ήταν ζημιογόνες ( είναι ένα άλλο ζήτημα γιατί κατέληξαν έτσι) αλλά δεν ήταν δύσκολη η διόρθωση της κατάστασης με τη βοήθεια του κράτους . Άλλωστε ας μην ξεχνούμε ότι η πολιτεία επιχορηγούσε με εκατομμύρια ιδιωτικές εταιρείες (Rayan air) για τις πτύσεις τους προς την Κύπρο και ενισχύοντας τες στον ανταγωνισμό με τις ΚΑ ενώ αυτό δεν επιτρεπόταν για τον κρατικό αερομεταφορέα!
Ζήσαμε και ζούμε το ράλι τιμών των σιτηρών μόλις έβαλαν λουκέτο στην επιτροπή σιτηρών ενός κερδοφόρου οργανισμού που τον άφησαν και αυτό σε ανυποληψία μέχρι το κλείσιμο του. Και τώρα λέμε το ψωμί ψωμάκι και όλα βαίνουν καλώς.
Στη Τοπική αυτοδιοίκηση έχουμε μια διαχρονική τα τελευταία χρόνια τάση αποξένωσης βασικών υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα όπως η περισυλλογή σκυβάλων, ο οδοκαθαρισμός, Υγειονομικές δραστηριότητες ,αλλά και προσλήψεις εργαζομένων σαν αυτοεργαζόμενοι με τη μέθοδο του μειοδοτικού διαγωνισμού και όποιος προσφέρει λιγότερα αυτός θα προσληφθεί και είναι υποχρεωμένος να εργάζεται περισσότερο με όλες τις συνέπειες στους όρους εργοδότησης. Και το κυριότερο όλη αυτή η φθηνή εργασία ουδέποτε κατέληξε προς τους δημότες με τη μείωση των ανταποδοτικών τελών πχ στα σκύβαλα, ούτε με μειωμένη φορολογία. Τέλη και φορολογίες των Δήμων και κοινοτήτων που αγοράζουν υπηρεσίες από ιδιώτες είναι στα ίδια ή ακόμα και ακριβότερα επίπεδα από τις Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κράτησαν τις υπηρεσίες τους και μάλιστα προσφέρουν πολύ πιο ποιοτικές υπηρεσίες στους Δημότες τους και μάλιστα με άμεσο τρόπο.
Για όλα τα πιο πάνω τρανταχτό παράδειγμα η Ελλάδα και η κακοκαιρία “Ελπίς”. Καθώς αποχωρεί σιγά-σιγά, αφού παρέλυσε τη χώρα και άφησε πίσω της χαοτική κατάσταση, ο κόσμος πλέον ανοικτά κατηγορεί την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό για την απόλυτη ανικανότητα. Μια ομολογουμένως βαριά χιονόπτωση που για την οποία είχαν όλες οι υπηρεσίες προειδοποιηθεί έγκαιρα από την ΕΜΥ, καταφέρνει να εγκλωβίσει χιλιάδες οδηγούς στους δρόμους για πολλές ώρες, να αφήσει νοικοκυριά στο σκοτάδι και στο κρύο, και να παραλύσει την πρωτεύουσα.
Κατάφερε αυτός ο χιονιάς να αποδείξει το τι εστί ιδιωτική πρωτοβουλία που σε καιρούς νηνεμίας τα «ρυθμίζει όλα» ενώ στις δύσκολες συνθήκες όπου θα πρέπει να δώσει από τα κέρδη της εξαφανίζεται . Ένας αυτοκινητόδρομος, ο πιο νευραλγικός στην χώρα, βαφτίστηκε ιδιωτικός, έγινε μια στυγνή επιχείρηση, μια ανώνυμη εταιρεία, μια κερδοφόρα μονάδα. Σαν τέτοια, θα ήταν αφέλεια κάποιος να πιστέψει ότι σε τέτοιας μορφής ακραία φαινόμενα θα αναλάβει τις ευθύνες της δηλ. να εκταμιεύσει από τα κέρδη για να κρατήσει την μεγαλύτερη εθνική οδό ανοικτή. Ούτε αυτοί που υπέγραφαν τη σχετική συμφωνία το πίστευαν. Απλά δούλευαν τον ελληνικό λαό. Αφού απλούστατα αυτή είναι δουλειά του κράτους που θα τη διεκπεραιώσει χωρίς κόστος ,έχει που έχει τα μέσα, έχει που έχει το ανθρώπινο δυναμικό. Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο ιδιώτης εξαφανίστηκε, βγήκε και άλλο κερδισμένος αφού, ενώ γνώριζε την κατάσταση συνέχισε να εισπράττει διόδια επιτρέποντας τα οχήματα να περνούν και το πρόβλημα να διογκώνεται και να οδηγηθούν τα πράγματα εκεί που όλοι είδαμε. Αν έρθει και καμιά απαίτηση για αποζημίωση μπορεί άνετα να την πληρώσει . Ψίχουλα σε αυτό που είχε υποχρέωση να κάνει. Μάλιστα! Τα πάντα ανταλλάσσονται με χρήμα. Η ανθρώπινη ψυχή, η ταλαιπωρία, ο πόνος. Όλα. Έτσι δουλεύει ο καπιταλισμός.
Την παρτίδα την έσωσαν οι Δήμοι εκείνοι που δεν ακολούθησαν την πεπατημένη και κράτησαν τις βασικές τους υπηρεσίες στην ιδιοκτησία τους. Με όλα τα μέσα που διέθεταν και με όλες τις υπηρεσίες τους καλά στελεχωμένες έδωσαν ολοκληρωτική μάχη ιδιαίτερα τα δύσκολα βράδια με τη λαίλαπα αυτή και κράτησαν τους δρόμους προσπελάσιμους για τους δημότες τους οποίους τάχθηκαν να υπηρετούν. Εξυπηρέτησαν και βοήθησαν άτομα που είχαν ανάγκη. Οι δημότες βέβαια εξέφρασαν ποικιλοτρόπως την προσπάθεια αυτή και είναι αποφασισμένοι να στηρίξουν την παραμονή των υπηρεσιών αυτών στους Δήμους.
Από την άλλοι όσοι δήμοι ξεπούλησαν και το τελευταίο όχημα που θα μπορούσε να ρίξει για παράδειγμα αλάτι στους δρόμους παρουσίασαν την ίδια εικόνα με την Αττική οδό. Αυτοί οι Δήμοι δεν υπηρέτησαν την ώρα της ανάγκης τους Δημότες, αφού απλούστατα ο εργολάβος δεν είχε υποχρέωση.
Καταλήγοντας πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι καμιά πράξη ιδιωτικοποίησης και αποξένωσης δημόσιας περιουσίας δεν έχει στόχο τον Δημότη, τον Πολίτη. Κάθε τέτοια πράξη υπηρετεί το κεφάλαιο .Και όσοι τις προωθούν υπηρέτες του. Και οι εργολάβοι δεν υπηρετούν το Δημότη αλλά το κέρδος και το υπερκέρδος. Θα ξεζουμίσουν τη δημόσια περιουσία και θα την εγκαταλείψουν αναγκάζοντας το κράτος να την παραλάβει σαράβαλο και άντε από την αρχή να την ανορθώσει και πάλι από το δημόσιο κορβανά στοιχίζοντας του πολύ περισσότερα από όσα στο όνομα της ιδιωτικοποίησης γλύτωσε.
Ας μην ξεγελιόμαστε λοιπόν, ας μην επιτρέψουμε το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Ας στηρίξουμε τους δημόσιους οργανισμούς όπως και αυτοί μας στηρίζουν και μας υπηρετούν.
Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ
