Ωραία ελαφρυντικά σκαρφίστηκαν οι δειλοί και καταδικασμένοι –πλέον- ηγέτες της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Ο αρχηγός Μιχαλιοκάκος κατέθεσε στο δικαστήριο ως ελαφρυντικό το ότι έγραψε ποιήματα, άλλος ότι είναι φιλόζωος, άλλος ότι παντρεύτηκε δυο φορές την ίδια γυναίκα κ.ο.κ. Μια άλλη ιστορική δίκη στην Ελλάδα ήταν αυτή του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Ενώ γνώριζαν ότι στη στημένη δίκη θα καταδικάζοντο σε θάνατο, όρθωσαν ανάστημα ενώπιον του δικαστηρίου και υπερασπίστηκαν με σθένος και περηφάνια τις πεποιθήσεις τους. Δεν κιότεψαν σε καμία φάση της δίκης, σε αντίθεση με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αφήνω εδώ για σκοπούς σύγκρισης την παρέμβαση υπέρ του Μπελογιάννη του τότε Αρχιεπίσκοπου Αθηνών Σπυρίδωνος: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή»… Αυτή λοιπόν είναι η διαφορά των θαρραλέων ιδεολόγων, ανθρωπιστών και πατριωτών σε σύγκριση με τους εγκληματίες, μισάνθρωπους, δειλούς νεοναζί.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
