Όταν η πανδημία αφέθηκε να αντιμετωπιστεί από τους «ένοχους» δημόσιους οργανισμούς…

230

Του Νίκου Γρηγορίου*

Αυτή την εποχή όπου οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού διεθνώς διαλαλούσαν με κομπασμό ότι έχει πλέον δικαιωθεί πλήρως το αφήγημα τους περί των «αναθεματισμένων» δημόσιων οργανισμών οι οποίοι αδυνατούν να πράξουν τα απαραίτητα και ως βαρίδια για τον άκρατο ανταγωνισμό πρέπει να εξαφανιστούν και να μείνει μόνο της η παντοδύναμη ιδιωτική πρωτοβουλία που όλα τα ρυθμίζει και για όλους φροντίζει, εμφανίστηκε ξαφνικά η πανδημία Covid-19.   

Πρωτόγνωρη κατάσταση, ανεπαρκείς χώροι ιατρικής περίθαλψης, θάνατοι, πόνος δυστυχία σε όλο το κόσμο. Ποιοι ήταν αυτοί που βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή; Ποιοι ήταν εκείνοι που έδωσαν ανάσες ζωής; Ποιοι ήταν εκείνοι που βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή για βοήθεια;

Στην Ευρώπη και διεθνώς η βοήθεια, η περίθαλψη, ο συντονισμός, η στήριξη του κόσμου δεν προήλθε από τις μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Ήρθε από τη παρέμβαση του δημοσίου, τα δημόσια νοσηλευτήρια, τις δημόσιες υπηρεσίες, τους δημόσιους οργανισμούς κοινής ωφελείας, τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης.

Στη χώρα μας αποδείχτηκε περίτρανα ότι δεν θα μπορούσε η κοινωνία να στηριχτεί στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια σε αυτή τη δύσκολη μάχη που αφορούσε ζητήματα ζωής και θανάτου. Ήταν οι επαγγελματίες υγείας των δημόσιων νοσηλευτηρίων που μπήκαν στη πρώτη γραμμή. Οι γιατροί του δημοσίου και οι νοσηλευτές. Αυτοί είναι που έδωσαν μαθήματα ζωής και ανθρωπιάς για να μπορέσουμε όσο το δυνατό να ανταπεξέλθουμε στη αδυσώπητη μάχη με τον αόρατο εχθρό. Είναι σε αυτούς που στηρίχθηκε η κυπριακή κοινωνία, είναι αυτούς που χειροκρότησε και όχι οποιουσδήποτε άλλους..

Είναι αυτούς που κάποιοι μερικά χρόνια πριν αποκαλούσαν «τα νοσοκομούθκια».Είναι σε αυτούς και στους οργανισμούς που εργοδοτούνται, τα δημόσια νοσηλευτήρια, που περικόπτονται τα κονδύλια κάθε χρόνο στους προϋπολογισμούς από το 2013 λόγω των πολιτικών λιτότητας της κυβέρνησης Αναστασιάδη με αποτέλεσμα να γίνουμε ουραγοί της Ε.Ε στις δαπάνες υγείας.

Ξεχωριστό όμως ήταν και συνεχίζει να είναι ο ρόλος των δημόσιων οργανισμών που στηρίζουν την κοινωνία και την οικονομία για να αντέξουν αυτή τη δοκιμασία. Κάτι που δυστυχώς δεν έκαναν οι αντίστοιχες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.

Πέραν της οικονομικής στήριξης που παίρνει τακτικά το κράτος από τους δύο μεγάλους Ημικρατικούς οργανισμούς λόγω των πλεονασμάτων, εκείνες τις δύσκολες ώρες έδειξαν το κοινωνικό τους πρόσωπο. Έδειξαν τι σημαίνει να μην ενδιαφέρεσαι αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος.

Πέραν από το γεγονός ότι η Cyta έδωσε δωρεάν αύξηση στη χρήση του ίντερνετ που ήταν το πλέον απαραίτητο εργαλείο στον κατ’ οίκο περιορισμό και δωρεάν υπηρεσίες στη Cytavision για περισσότερη ψυχαγωγία την ίδια ώρα που οι αντίστοιχες εταιρίες του ιδιωτικού τομέα ήταν απλά απούσες, οι εργαζόμενοι στη Cyta ρύθμισαν το χρόνο και το τρόπο εργασίας τους με τέτοιο τρόπο ώστε να συνεχίσουν αδιάλειπτα να μπαίνουν μέσα στα σπίτια του κόσμου ακόμα και στις μέρες των απαγορεύσεων για διακίνηση για να παρέχουν εγκαταστάσεις και διορθώσεις στο διαδίκτυο που

Η ΑΗΚ μείωσε την τιμή του ρεύματος κατά 10% και διευκόλυνε την πληρωμή των λογαριασμών. Το πιο σημαντικό είναι ότι φρόντισε ο Οργανισμός μαζί με τους εργαζομένους τους να μην επηρεαστεί καθόλου η απρόσκοπτη πρόσβαση όλων στο ηλεκτρικό ρεύμα ανεξαρτήτως της κατάστασης που δημιουργήθηκε. 

Το ίδιο συνέβη και με τους εργαζόμενους στο Συμβούλια Υδατοπρομήθειας όπου μπήκε ως μοναδικός στόχος η συνεχής και ομαλής παροχή νερού ανεξαρτήτως των συνθηκών που επικρατούσαν, κάτι που τελικά έχει επιτευχθεί. 

Παράλληλα το ΡΙΚ ήταν συνεχώς ενεργό στην ενημέρωση του κόσμου προβάλλοντας δωρεάν συνεχώς μηνύματα σε σχέση με τον κορονοιό (υποχρέωση του φυσικά ως κρατικό κανάλι) σε αντίθεση με τα ιδιωτικά κανάλια που ζήτησαν και πήραν 350,000 περίπου από το κράτος (από σύνολο 700,000 για όλα τα ΜΜΕ) για την όποια προβολή μηνυμάτων την οποία βάφτισαν οικονομική στήριξη.

Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των εργαζομένων σε Δήμους και Κοινοτικά Συμβούλια ήταν καθοριστικός. Τα συνεργεία περισυλλογής σκυβάλων κατάφεραν να γίνει κανονικά και χωρίς καμία διακοπή η περισυλλογή και μεταφοράς των σκυβάλων τα οποία μάλιστα ήταν πολλαπλάσια του κανονικού σε ποσότητα λόγω του εγκλεισμού. Με πραγματικό κίνδυνο της υγείας τους αφού δεν είχαν τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης. Συνεργεία ψεκασμού με κατάλληλα χημικά βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή για να πολεμήσουν τη πανδημία σε αίθουσες, δρόμους πλατείες, πάρκα, σταθμούς, πεζοδρόμια και άλλους δημόσιους χώρους. Από τους Δήμους την ίδια ώρα στήθηκαν μηχανισμοί  κοινωνικής στήριξης προς το δημότη που ήθελε βοήθεια, είτε με πακέτα τροφίμων με κατ’ οίκον παράδοση, με προμήθεια φαρμάκων και γενικά με κάθε είδους βοήθειας.

Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα δημόσιων οργανισμών που έχουν συνεισφέρει. Το συμπέρασμα είναι όμως ξεκάθαρο. Η πολιτεία και η κοινωνία χρειάζονται τους δημόσιους οργανισμούς διότι έχουν σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μεγάλες χώρες της Ε.Ε υπάρχει τάση για επανακρατικοποίηση ορισμένων τομέων της οικονομίας που έχουν τα προηγούμενα χρόνια παραδοθεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Δεν είναι τυχαίο που στην Ε.Ε πολλοί φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης «επαναδημοποιούν» τις υπηρεσίες συλλογής σκυβάλλων λόγω της μεγάλης αποτυχίας του ιδιωτικού τομέα.

Δεν μπορεί η ανάγκη που έχουν οι κοινωνίες για κεντρικό σχεδιασμό και διαφύλαξης και ενίσχυσης του καθοριστικού ρόλου που διαδραματίζουν οι δημόσιοι οργανισμοί και υπηρεσίες, να αντιμετωπίζονται ως «πισωγύρισμα». Αντίθετα, πισωγύρισμα είναι η θεοποίηση των αγορών και η ψευδαίσθηση ότι αυτές μπορεί να ρυθμίσουν τα πάντα.


Γενικός Γραμματέας ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ