Η Συντεχνία Οικοδόμων, Μηχανοτεχνιτών, Ηλεκτροτεχνιτών, Ξυλουργών, Μεταλλωρύχων και Γενικών Εργατών Κύπρου ΠΕΟ στην ένδοξη ιστορική της πορεία, διεξήγαγε με επιτυχία πολλούς και σκληρούς αγώνες, που καλύπτουν αρκετούς τομείς που αφορούν τους εργαζόμενους στην οικοδομική βιομηχανία, αλλά και γενικότερα την εργατική τάξη της Κύπρου.
Η Συντεχνία ακολουθώντας αυτή την γραμμή και επαναβεβαιώνοντας και πάλι στην πράξη αυτό τον ιστορικό της ρόλο, διεξήγαγε το 2013 με μεγάλη επιτυχία, τον μεγάλο απεργιακό αγώνα στην οικοδομική βιομηχανία, που είχε συνολική διάρκεια 21 ημερολογιακές ημέρες (24 Ιανουαρίου 2013-13 Φεβρουαρίου 2013) και κάλυπτε όλα τα εργοτάξια σε ολόκληρη την Κύπρο.
Η απεργία αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, γιατί για πρώτη φορά μετά την Κυπριακή ανεξαρτησία, διεξήχθη τόσο μεγάλης διάρκειας απεργία σε μια μεγάλη βιομηχανία που κάλυπτε ολόκληρη την χώρα. Στην απεργία συμμετείχαν σε πλήρη ενότητα, όλοι οι εργαζόμενοι που εργοδοτούνταν στην βιομηχανία, ανεξάρτητα εθνικότητας, χρώματος, φυλής ή θρησκείας και τα αιτήματα που υποβλήθηκαν, αν και δεν ήταν οικονομικής φύσεως, ήταν πολύ σημαντικά για το μέλλον των εργαζομένων αλλά και της ίδιας της οργάνωσής τους.
Τα κυριότερα αιτήματα της απεργίας
α) Η νομική κατοχύρωση βασικών άρθρων Σύμβασης, για καθολική εφαρμογή τους.
β) Η καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας.
γ) Η τροποποίηση του Νόμου περί εγγραφής και ελέγχου εργοληπτών, ούτως ώστε με βάση το άρθρο 40 του σχετικού νόμου, να επιβάλλονται πειθαρχικά μέτρα κατά των εργολάβων, που παραβιάζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις.
δ) Η λήψη μέτρων για εργοδότηση ανέργων στον κλάδο.
ε) Η εφαρμογή του πρότυπου πιστοποίησης προσόντων εργαζομένων, για την εισδοχή στη Βιομηχανία.
Περιβάλλον που διεξήχθη η απεργία
Την περίοδο που διεξήχθη η απεργία, η Κύπρος και ιδιαίτερα ο κλάδος των κατασκευών, είχε επηρεαστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, η ανεργία είχε εκτοξευθεί στα ύψη.
Το πρόβλημα της ανεργίας, εκτός από την οικονομική κατάσταση, επιδείνωνε ακόμα περισσότερο η αντικατάσταση εργαζομένων, που παραδοσιακά εργάζονταν στην οικοδομική βιομηχανία, με τα φτηνά εργατικά χέρια από το εξωτερικό.
Αυτά ήταν τα αρνητικά στοιχεία, που συνέθεταν τις συνθήκες διεξαγωγής, του συγκεκριμένου αγώνα.
Τα θετικά στοιχεία ήταν ότι, στη διακυβέρνηση της χώρας βρισκόταν μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, που δε θα στρεφόταν σε καμιά περίπτωση ενάντια στους απεργούς, για καθαρά ιδεολογικούς λόγους και η ενότητα που επικρατούσε ανάμεσα στις οργανώσεις των εργαζομένων του κλάδου.
Γεγονότα που προηγήθηκαν
Η απεργία διαρκείας ξεκίνησε, αφού προηγουμένως προηγήθηκαν τα πιο κάτω γεγονότα και αφού είχαν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια, για εξεύρεση λύσης στις διαφορές που υπήρχαν.
Στις 29 Οκτωβρίου του 2010, οι Συντεχνίες των οικοδόμων ΠΕΟ και ΣΕΚ, απέστειλαν επιστολή στην Ομοσπονδία Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου, ενημερώνοντας ότι θα ζητήσουν τροποποίηση της Συλλογικής Σύμβασης, η οποία έληγε στις 31 Δεκεμβρίου του 2010. Στις 2 Δεκεμβρίου του 2010, αποστέλλονται τα αιτήματα.
Η Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδόμων Κύπρου, αποστέλλει σε αντιπερισπασμό, τα αντί-αιτήματα της.
Ακολουθούν πολλές συναντήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, (εργοδοτικής και εργατικής), χωρίς να καταστεί δυνατόν να επέλθει συμφωνία. Κατόπιν τούτου, η διαφορά οδηγείτε στο Υπουργείο Εργασίας, για μεσολάβηση.
Στις 31 Μαΐου του 2011, τίθεται ενώπιον των δύο πλευρών, η πρώτη μεσολαβητική πρόταση, από λειτουργό του Υπουργείου Εργασίας. Η εργατική πλευρά την αποδέχεται, ενώ η εργοδοτική πλευρά την απορρίπτει.
Οι εργαζόμενοι, σε γενικές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη την Κύπρο, αποφασίζουν στην λήψη δυναμικών απεργιακών μέτρων και πραγματοποιούν στις 14 Φεβρουαρίου του 2012, Παγκύπρια 24ωρη προειδοποιητική απεργία.
Μετά την πραγματοποίηση της 24ωρης απεργίας, που στέφθηκε με πλήρη επιτυχία, παρεμβαίνει στην διαδικασία η τότε Υπουργός Εργασίας και αρχίζει μια σειρά έντονων διαβουλεύσεων, με στόχο την επίλυση του αδιεξόδου.
Αποτέλεσμα αυτών των διαβουλεύσεων ήταν, η υποβολή στις 3 Αυγούστου του 2012, δεύτερης μεσολαβητικής πρότασης, από την ίδια την Υπουργό εργασίας.
Η πλευρά των εργαζομένων αποδέχεται την πρόταση, ενώ η πλευρά των εργοδοτών δεν δίνει απάντηση.
Μετά από πάροδο 2 μηνών και ποιο συγκεκριμένα στις 02 Νοεμβρίου του 2012, η Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδόμων Κύπρου, στέλνει στη Υπουργό επιστολή με την οποία προτείνει βελτιώσεις, πάνω στην πρόταση, που θα είχαν αρνητικές συνέπειες στους εργαζόμενους.
Οι Συντεχνίες των Οικοδόμων αντιδρούν, για την καθυστέρηση και την ολιγωρία που επιδεικνύει η εργοδοτική πλευρά και αναγγέλλουν πρόθεση για πραγματοποίηση 48ωρης Παγκύπριας απεργίας, στις 22 και 23 Νοεμβρίου 2012.
Η Ομοσπονδία Εργολάβων με αφορμή τα εξαγγελθέντα μέτρα, αποστέλλει εκ νέου επιστολή στην Υπουργό Εργασίας και ζητά όπως η ίδια, δεν κηρύξει την κατάσταση σε αδιέξοδο. Η Υπουργός Εργασίας σε απαντητική της επιστολή προς την Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδόμων Κύπρου, κηρύττει την κατάσταση σε αδιέξοδο.
Οι Συντεχνίες των Οικοδόμων πραγματοποιούν, με βάση και την απόφαση των γενικών συνελεύσεων που προηγήθηκαν, Παγκύπρια 48ωρη απεργία, από τις 22, μέχρι τις 23 Νοεμβρίου του 2012.
Η εργοδοτική πλευρά τελικά, απορρίπτει την πρώτη μεσολαβητική πρόταση της Υπουργού και έτσι στην συνέχεια, η εργατική πλευρά, κηρύσσει στις 24 Ιανουαρίου το 2013, Παγκύπρια απεργία διαρκείας.
Ενώ η απεργία είναι σε εξέλιξη, η Υπουργός Εργασίας καταθέτει δεύτερη μεσολαβητική πρόταση, η οποία γίνεται αποδεκτή από την πλευρά των εργαζομένων και απορρίπτεται και πάλι, από την πλευρά των εργοδοτών.
Η απεργία συνεχίζεται και ενώ βρισκόταν σε διάρκεια στην εικοστή μέρα, η Υπουργός Εργασίας καταθέτει τρίτη μεσολαβητική πρόταση.
Η πρόταση γίνεται αποδεκτή, τόσο από την εργοδοτική πλευρά, όσο και από την εργατική πλευρά, σε γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων που ακολουθούν, στις 13/2/2013.
Μετά από δύο και πλέον χρόνια προστριβών και μεγάλων συγκρούσεων, οι εργαζόμενοι στην Οικοδομική Βιομηχανία, καταφέρνουν να πετύχουν σε μεγάλο βαθμό τους στόχους τους και να υπογράψουν την ανανεωμένη Συλλογική τους Σύμβαση.
Το περιεχόμενο της Συμφωνίας ήταν πολύ σημαντικό για τους εργαζόμενους, γιατί για πρώτη φορά οι εργοδότες, αποδέχονται να παρθούν επιπρόσθετα μέτρα, για εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης, από όλους τους εργολάβους, (Νομοθετική κατοχύρωση βασικών όρων Σύμβασης).
Συμφωνήθηκαν μέτρα, για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, με την εφαρμογή της βεβαίωσης έναρξης απασχόλησης μισθωτού.
Συμφωνήθηκε η τροποποίηση του Νόμου Περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών, για να μπορεί να επιβάλλονται ποινές σε Εργολάβους, που παραβιάζουν την Συλλογική Σύμβαση.
Συμφωνήθηκε για πρώτη φορά, η δημιουργία θεσμικού οργάνου, που θα εκδίδει άδειες για εξάσκηση επαγγέλματος, για όλους τους εργαζόμενους στη Βιομηχανία, γεγονός πολύ σημαντικό για τους εργαζόμενους, γιατί θα έθετε τέρμα στην ανεξέλεγκτη είσοδο στη Βιομηχανία, (Πρότυπο Επαγγελματικών Προσόντων).
Γ.Γ. Οικοδόμων ΠΕΟ: Ο αγώνας που δώσαμε ήταν πολύ σημαντικός
Με αφορμή το επετειακό αφιέρωμα για τα 10 χρόνια από τον απεργιακό αγώνα των οικοδόμων το 2013 ο Γ.Γ. της Συντεχνίας Οικοδόμων ΠΕΟ, Μιχάλης Παπανικολάου, ανέφερε: «Εκτιμώντας τον ιστορικό αυτό αγώνα, μπορούμε να καταλήξουμε σε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα και να αντλήσουμε πολύτιμες εμπειρίες για το μέλλον.
Το πρώτο που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι, ήταν και αυτός ένας αγώνας υπεράσπισης του Συνδικαλιστικού Κινήματος από την ολόπλευρη επίθεση που δεχτήκαμε, η οποία συνοδευόταν και από την έντονη αμφισβήτηση του ρόλου των Συντεχνιών. Το γεγονός ότι βγήκαμε νικητές και διατηρήσαμε το αξιόμαχο της οργάνωσης είναι πολύ μεγάλης σημασίας.
Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι για τους αγώνες που διεξάγουμε, όταν εκτιμούμε σωστά τις συνθήκες και τα δεδομένα και κάνουμε κατάλληλη προετοιμασία πριν από την έναρξη τους, έχουμε επιτυχίες.
Οι στόχοι επίσης που θέτουμε, αν ακολουθούν την γραμμή του ταξικού αγώνα και αγγίζουν έτσι, τις καρδιές και τις συνειδήσεις των εργαζομένων, είναι σημαντικό στοιχείο σε κάθε αγώνα.
Η καλή οργάνωση των αγώνων, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, σε συνδυασμό με την οικονομική τους στήριξη, αποτελούν βασικά στοιχεία, για την επιτυχία τους.
Η αποφασιστικότητα που επιδεικνύουμε σε όλα τα στάδια και η ύπαρξη σχεδίων ξεπεράσματος των κρίσεων, σε όποια φάση και αν εμφανιστούν είναι επίσης ένα επιπρόσθετο στοιχείο που θα πρέπει να τυγχάνει της δέουσας προσοχής», είπε.
Συνεχίζοντας ανέφερε πως «στον αγώνα αυτό που διεξήγαμε, είχαμε να αντιμετωπίσουμε την λυσσαλέα επίθεση των εργοδοτών της Βιομηχανίας, καθώς και την αμφισβήτηση από μέρους τους, του ρόλου των οργανώσεων των εργαζομένων. Σε αυτή τους την προσπάθεια βρήκαν απόλυτη στήριξη από τα αστικά κόμματα της δεξιάς που στο πιο κρίσιμο σημείο της απεργίας με την στάση τους και με συγκεκριμένες ενέργειες, πήραν καθαρά το μέρος των εργοδοτικών οργανώσεων.
Παρ΄ όλα αυτά, καταφέραμε μέσα από τον σωστό σχεδιασμό του αγώνα, την μαχητικότητα και τη πίστη των απεργών στους στόχους που επιδιώκαμε να πετύχουμε, να βγούμε νικητές.
Η ενότητα των εργαζομένων κατά την διάρκεια της απεργίας, ήταν συγκινητική. Αν λάβουμε υπόψη ότι οι απεργοί που συμμετείχαν στην απεργία αποτελούνταν από Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Ελληνοπόντιους, Βούλγαρους, Ρουμάνους και άλλες εθνικότητες, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό επίτευγμα, ήταν η ενότητα όλων αυτών των εργαζομένων.
Τους απεργούς ένωνε ένα και μοναδικό στοιχείο, η ταξική τους προέλευση και κατά την διάρκεια αυτής της μεγάλης μάχης, τίποτε δεν μπορούσε να διασπάσει η να μπει υπεράνω αυτής της μεγάλης δύναμης, ούτε η θρησκεία, ούτε η φυλή, ούτε το χρώμα, ούτε η γλώσσα.
Τέλος, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι αν αγωνιζόμαστε, οργανωμένα, μαχητικά και καταφέρνουμε να έχουμε την ολόπλευρη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων και αν ο δρόμος που ακολουθούμε είναι ο δρόμος του Ταξικού αγώνα, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και ψευτοδιλήμματα στο τέλος θα βγαίνουμε πάντα νικητές.
Ο αγώνας που δώσαμε ήταν πολύ σημαντικός και αποκτήσαμε μέσα από αυτό επιπρόσθετες τεράστιες εμπειρίες».
