Αντικείμενα και ντοκουμέντα που ταξίδεψαν μέσα στο χρόνο και ζωντανεύουν την ιστορία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Με αυτά είναι γεμάτο το Ιστορικό Εργατικό Μουσείο και το Ιστορικό Αρχείο ΠΕΟ -αντικείμενα που έχουν το ρόλο να ζωντανεύουν τις ιστορίες ανθρώπων του χτες που πάλεψαν για το σήμερα. Ιστορίες απλών ανθρώπων που αγωνίστηκαν και κέρδισαν για να φέρουν τον τόπο μας σε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο βγάζοντας τον απλό κόσμο από τη μιζέρια και την εξαθλίωση στα χρόνια της αποικιοκρατίας.
Και όμως είναι αυτές οι ιστορίες που μας διδάσκουν σήμερα το ένδοξο παρελθόν και δίνουν δύναμη για συνέχιση των ταξικών αγώνων.
Τέτοιο παράδειγμα είναι μια επιστολή γραμμένη το 1995 πρός την τότε ηγεσία της ΠΕΟ, και η οποία βρέθηκε πρόσφατα στο αρχείο από την υπεύθυνη του Μουσείου της ΠΕΟ Μαρί Κωνστάνς Κωνσταντίνου.
Πρόκειται για την επιστολή ενός βετεράνου αγωνιστή ο οποίος επιστρέφει το μετάλλιο που του δόθηκε για να τοποθετηθεί στο Μουσείο της ΠΕΟ έτσι ώστε να «μη χαθεί όταν εγώ θα έχω φύγει από τη ζωή και η επιστολή αυτή ας μείνει για αυτούς που θα ενδιαφερθούν να μάθουν την ιστορία των συντεχνιών και της κάθε μίας ξεχωριστά».
Δαιβάστε αυτούσια τη συγκλονιστική επιστολή:
«Είμαι ένας από τους πολλούς βραβευμένους με μετάλλιο για τους αγώνες μας για την οργάνωση και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και άλλων πολλών ωφελημάτων των εργαζομένων.Βραβεύτηκα με μετάλλιο το 1988 με την ευκαιρία των 50 χρόνων της Συντεχνίας Υπάλληλων Δημόσιων Κέντρων. Έτσι ονομαζετο τότε. Γι΄αυτό το γεγονός είμαι περήφανος γιατί μου θυμίζει τους πολλούς και ωραίους αγώνες της εργατικής τάξης εκείνου του παλιού καιρού, της πείνας και της δύσκολης ζωής και φέρνει στη θύμηση μου τους αγαπητούς συντρόφους και συναγωνιστές μου που σήμερα δεν βρίσκονται στη ζωή. Το γεγονός της ίδρυσης της πρώτης οργάνωσης των Υπαλλήλων Δημόσιων Κέντρων Λεμεσού μου άλλαξε εντελώς τη ζωή γιατί ως τότε υπογραφόμουν Ευδόκιος Χρ. Ηλιάδης και υποχρεώθηκα να γίνω Ευδόκιος Χρ. Τσάππας, τούτο γιατί κατά τη πρώτη ιδρυτική διάσκεψη τον Σεπτέμβρη του 1937 στην έκθεση που στάλθηκε στον έφορο συντεχνιών και που ήμουν ανάμεσα στους πέντε εκλεγέντες, το όνομα μου κατά λάθος γράφτηκε Ευδόκιος Τσάππας και έτσι εγκρίθηκε.
Όταν συνήλθαμε για την πρώτη συνεδρίαση, λόγω του αυστηρότατου νόμου της αποικιοκρατικής κυβέρνησης με ποινή ακόμη και φυλάκιση, υποχρεώθηκα να κάνω ένορκη δήλωση και να κρατήσω το όνομα Τσάππας.
Είμαι 81 χρονών και η υγεία μου δεν είναι πολύ καλή. Δεν ξέρω πότε θα φύγω για πάντα. Εκείνο που θέλω είναι να επιστρέψω πίσω το μετάλλιο αυτό στην ΠΕΟ για να τοποθετηθεί στο Μουσείο και να μη χαθεί όταν εγώ θα έχω φύγει από τη ζωή και η επιστολή αυτή ας μείνει για αυτούς που θα ενδιαφερθούν να μάθουν την ιστορία των συντεχνιών και της κάθε μίας ξεχωριστά.
Με πολλήν αγάπη
Ευδόκιος Χριστ. Τσάππας
Λεμεσός, 1η Μαϊου 1995 »
