Με μεγάλη επιτυχία και ανταπόκριση από τις εργαζόμενες πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 13 Μαρτίου 2022 η κεντρική εκδήλωση του Κεντρικού Γραφείου Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων της ΠΕΟ προς τιμήν της 8ης του Μάρτη, Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
Η εκδήλωση με κεντρικό τίτλο «Μαζί στον αγώνα για ειρήνη, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα» είχε δικοινοτικό χαρακτήρα αφού σε αυτήν κλήθηκαν και παρευρέθηκαν και Τουρκοκύπριες εργαζόμενες καθώς και μέλη των Τμημάτων Γυναικών των Τ/κ Συνδικαλιστικών Οργανώσεων μελών της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) DEVIS, BES, KTOS, KTOEOS, KTAMS, KOOPSEN και DAUSEN.
Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε η Γραμματέας του Κεντρικού Γραφείου Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων ΠΕΟ Μαρίνα Κούκου και χαιρετισμό απηύθυνε η Υπεύθυνη του Τμήματος Γυναικών της DEV-IS Sevgul Uludag. Ομιλήτρια ήταν η Γ.Γ. της ΠΕΟ Σωτηρούλα Χαραλάμπους. Η εκδήλωση διανθίστηκε με συναυλία από το δικοινοτικό μουσικό σχήμα «Let’s sing together».
ΓΓ ΠΕΟ: Κοινοί οι αγώνες για ισότητα, εργασία με δικαιώματα, αξιοπρέπεια και κοινωνική πρόοδο
Η Γ.Γ. της ΠΕΟ Σωτηρούλα Χαραλάμπους στην ομιλία της αναφέρθηκε στη σημασία της επετείου της 8ης του Μάρτη επισημαίνοντας πως από τις 8 του Μάρτη το 1857 μέχρι τις 8 του Μάρτη το 2022 συντελέστηκαν αναμφίβολα πολλές αλλαγές στην ανθρωπότητα. Παραμένει αναλλοίωτη όμως η σπίθα που και τότε και σήμερα ωθεί εκατομμύρια γυναίκες να συνεχίζουν στο δρόμο που χάραξαν οι υφάντριες της Νέας Υόρκης.
«Η ανάγκη διεκδίκησης μιας καλύτερης ζωής, όπου οι κόποι και η εργασία της γυναίκας θα αναγνωρίζεται και θα αμείβεται ισότιμα και ισάξια με τον άνδρα, η αναγνώριση ότι και η γυναίκα είναι φορέας δικαιωμάτων, αυτά δηλαδή που οδήγησαν στη μεγάλη εξέγερση του Μάρτη του 1857 εξακολουθούν και στις μέρες μας να αποτελούν διεκδικήσεις για εκατομμύρια γυναίκες σ’ ολόκληρο τον κόσμο».
Φυσικά ιδιαίτερη αναφορά έκανε σε όσα τραγικά συμβαίνουν στην Ουκρανία με τον πόλεμο που μαίνεται, τις καταστροφές και τις απώλειες ανθρώπινων ζωών, τονίζοντας ότι η ΠΕΟ ενώνει και τη δική της φωνή με τις φωνές εκατομμυρίων αγωνιστών της ειρήνης που απαιτούν άμεσο τερματισμό του πολέμου και αναζήτηση λύσεων με ειρηνικά μέσα, στα πλαίσια των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και με σεβασμό στις προϋπάρχουσες συμφωνίες του Μίνσκ για τις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών.
Συνεχίζοντας είπε πως η παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας είναι για την ΠΕΟ και τις προοδευτικές Τουρκοκυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις ακόμα μια ευκαιρία για να τονίσουν τους κοινούς τους αγώνες για την Κύπρο: «Να επαναβεβαιώσουμε την προσήλωση μας σε λύση ΔΔΟ, με πολιτική ισότητα και την απαίτηση μας για να υπάρξει επανέναρξη των συνομιλιών στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου λύσης. Παρά τις δυσκολίες δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε και να εμβαθύνουμε τις κοινές δράσεις μεταξύ μας, να κρατήσουμε ζωντανή τη σπίθα της επανένωσης».
Σε ότι αφορά την πανδημία του κορονοϊού που εξαιτίας της οποίας για δύο και πλέον χρόνια η ανθρωπότητα βιώνει μια πρωτοφανή κατάσταση που ανέτρεψε τη ζωή και την καθημερινότητα, επεσήμανε πως ήρθε να επιβεβαιώσει με ένα τραγικό τρόπο τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα που οι πολιτικές της λιτότητας και του λιγότερου κράτους έχουν δημιουργήσει. Ανέφερε μεταξύ άλλων πως σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε ο ΟΗΕ τον Νοέμβριο του 2021 η πανδημία οδήγησε σε αύξηση της έμφυλης βίας σε βάρος των γυναικών, 2 στις 5 γυναίκες δηλώνουν ότι η πανδημία επηρέασε αρνητικά τη ψυχική τους υγεία λόγω της ανασφάλειας, της τηλεργασίας και της δυσκολίας να έχουν διακριτά όρια μεταξύ εργασίας και οικιακής εργασίας.
Η Γ.Γ. της ΠΕΟ αναφέρθηκε επίσης στις επιδιώξεις και στις διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας σημειώνοντας ότι η πρώτη αναγκαία και επιβαλλόμενη παρέμβαση είναι η εισαγωγή ρυθμίσεων που να διασφαλίζει σε κάθε εργαζόμενο μίνιμουμ μισθό και βασικά ωφελήματα από την εργασία. «Για να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος, που αναδεικνύεται και μέσα από την πρόταση οδηγίας της ΕΕ για τους επαρκείς και αξιοπρεπείς μισθούς, χρειάζεται από τη μια να ολοκληρωθεί η διαδικασία που ξεκινήσαμε εδώ και μερικά χρόνια για εισαγωγή νομοθετικών ρυθμίσεων έτσι που οι βασικοί όροι των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων να εφαρμόζονται για όλους τους εργαζόμενους των κλάδων που καλύπτουν οι συμβάσεις και ταυτόχρονα να κατοχυρωθεί κατώτατος μισθός και βασικά ωφελήματα για όσους εργαζόμενους, οι όροι απασχόλησης τους δεν καλύπτονται από συμβάσεις».
Μέτρα επιβάλλεται να ληφθούν, πρόσθεσε, και για τον περιορισμό των φαινομένων της αγοράς υπηρεσιών, την ανάθεση εργασίας με την μέθοδο των υποεργολαβιών κλπ., μηχανισμοί φτηνής αρρύθμιστης εργασίας που χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο από το ίδιο το κράτος. Χρειάζεται επίσης, ανέφερε η ΓΓ της ΠΕΟ, να εισαχθούν ρυθμίσεις που να αποτρέπουν την χρησιμοποίηση της τηλεργασίας ως ακόμα ενός μηχανισμού φτηνής εργασίας, χωρίς ρυθμίσεις και συμφωνημένα πλαίσια.
Ιδιαίτερης σημασίας αυτή την περίοδο λαμβάνοντας υπόψη και τις επιπτώσεις που ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει πάνω στις τιμές των καυσίμων αλλά και βασικών καταναλωτικών αγαθών, είναι η λήψη μέτρων κατά της ακρίβειας, υπέδειξε η Σ. Χαραλάμπους σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σ’ ένα ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων, να μειώσει το ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης και στα καύσιμα, να αξιοποιήσει τη δυνατότητα επιβολής πλαφόν σε βασικά είδη, να αυξήσει τα κοινωνικά επιδόματα. Επιβάλλεται επίσης άμεσα να ξεκινήσει ο διάλογος για πλήρη αποκατάσταση της ΑΤΑ και για διεύρυνση της σε όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, είπε μεταξύ άλλων.
Η Σ. Χαραλάμπους επεσήμανε το γεγονός πως τις μέρες που τιμάται η επέτειος της 8ης του Μάρτη, ακούγονται από όλους πολλοί διθύραμβοι για την γυναίκα και την προσφορά της: «Το γεγονός ότι μετά από χρόνια προσπαθειών των οργανωμένων εκφράσεων του αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση και ισοτιμία, ιδιαίτερα των προοδευτικών συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων στον κόσμο και στον τόπο μας, όλοι μιλούν για την ισότητα, αναγνωρίζοντας ότι οι διακρίσεις είναι πλήγμα για τις κοινωνίες ολόκληρες και όχι μόνο για τις γυναίκες είναι σημαντικό. Δεν είναι όμως από μόνο του αρκετό για να πάνε τα πράγματα μπροστά. Για να εξαλειφθούν οι διακρίσεις. Χρειάζονται έργα, πολιτικές, αντίληψη για τα πραγματικά αίτια των διακρίσεων. Οι πολιτικές της λιτότητας, η εργασία χωρίς ρυθμίσεις και δικαιώματα, η συρρίκνωση και η ανεπάρκεια των κοινωνικών πολιτικών, στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παρούσα διακυβέρνηση, επιδρούν πιο έντονα πάνω στις γυναίκες κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο τον στόχο της πραγματικής ισότητας.
Δεν μπορεί να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι όταν από τις 27 χώρες τις Ευρώπης η Κύπρος κατατάσσεται στην 21η θέση σ’ ότι αφορά τον Δείκτη Ισότητας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων.
Ούτε είναι για πανηγυρισμούς διθυράμβους και διαφήμιση το ότι το χάσμα αμοιβών είναι σήμερα στο 10%. Μια προσεκτική, σωστή, επιστημονική και όχι επιφανειακή για σκοπούς εντυπώσεων ανάλυση, καταδεικνύει ότι η μείωση του χάσματος της ωριαίας αμοιβής εργασίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, δεν οφείλεται σε βελτίωση της θέσης των γυναικών αλλά σε επιδείνωση της θέσης των ανδρών.
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat μεταξύ 2010 και 2018 η μέση αμοιβή εργασίας των γυναικών παραμένει αμετάβλητη ενώ του άνδρα μειώθηκε κατά 7%.
Χρειάζεται να γίνουν πολλά και συγκεκριμένα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Η υιοθέτηση της θέσης που εδώ και χρόνια προβάλλει η ΠΕΟ για ρυθμίσεις που να διασφαλίζουν σ’ όλους τους εργαζόμενους βασικά δικαιώματα είναι ένα μέτρο που θα βοηθήσει ιδιαίτερα τις γυναίκες, τόνισε μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΠΕΟ.
Η Γραμματέας του Κεντρικού Γραφείου Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων της ΠΕΟ, Μαρίνα Κούκου στο άνοιγμα της εκδήλωσης εξέφρασε την μεγάλη της χαρά για το συναπάντημα της ΠΕΟ για να τιμηθεί η παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων.
«Δυστυχώς η πανδημία έχει εισβάλει στη ζωή μας και έχει επηρεάσει την καθημερινότητα μας, έχει περιορίσει αναγκαστικά τις δράσεις μας, ακόμη και τη ψυχολογία και τις προτεραιότητες μας όμως δεν επιτρέψαμε να αλλάξει τον προσανατολισμό και τον σκοπό μας. Προσπαθήσαμε μέσα από εναλλακτικούς τρόπους, με την αξιοποίηση της τεχνολογίας, να διατηρήσουμε την επαφή και την ενημέρωση σας, παρά τις όποιες δυσκολίες. Προσπαθήσαμε να παρθούν μέτρα έτσι που να περιοριστούν οι αρνητικές συνέπειες της πανδημίας σε βάρος των εργαζομένων, να μην χαθούν θέσεις εργασίας, να γίνουν σχέδια στήριξης των εργαζομένων και βασικά να μην υπάρχει εκμετάλλευση και αισχροκέρδεια με αφορμή την πανδημία.
Είναι γεγονός όμως ότι η πανδημία ακολούθησε μια οικονομική κρίση και αναπόφευκτα ενέτεινε τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι γυναίκες. Προβλήματα όπως την απορρύθμιση της εργασίας, εισαγωγή νέων αρρύθμιστων μορφών απασχόλησης όπως την τηλεργασία, την αγορά υπηρεσιών, την αύξηση της φτώχειας, την αύξηση των φαινομένων βίας και άλλων, την διάλυση του κοινωνικού κράτους. Προβλήματα που οδήγησαν σε διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και των διακρίσεων, και πισωγύρισμα στα ζητήματα της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων», είπε.
Συνεχίζοντας τόνισε πως πρέπει να αγωνιστούμε ώστε ο κόσμος να αλλάξει προς το καλύτερο, να γίνει ομορφότερος και δικαιότερος: «Να μην επιτρέψουμε επικρατήσει και να κυβερνά το συμφέρον, η διαφθορά η ξενοφοβία, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο σεξισμός και όλα αυτά που εξευτελίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και οδηγούν την κοινωνία σε μια ζούγκλα. Να μην αφήσουμε τους λίγους προνομιούχους να επωφελούνται τους κόπους και τους μόχθους των πολλών. Να εργαστούμε για να απαλλαγούμε από τις πολιτικές και τους πολιτικούς που η έννοια τους είναι οτιδήποτε άλλο παρά την ευημερία και το συμφέρον των εργαζομένων».
Τιμώντας τις πρωτεργάτριες των αγώνων για τα δικαιώματα των γυναικών τόνισε πως οι γυναίκες αυτές έδειξαν ότι χωρίς αγώνα η ιστορία γράφεται στα μέτρα αυτών που βολεύονται και εξυπηρετούν το σύστημα. «Χωρίς αντίσταση όχι μόνο διαιωνίζεται αλλά θεριεύει το άδικο και η εκμετάλλευση και καταδικάζει την πλειοψηφία των ανθρώπων στο περιθώριο, να ζουν με το μόνιμο άγχος της επιβίωσης. Οι αγώνες των ηρωίδων της εργατικής τάξης που τιμούμε είναι η ελπίδα και ο φορέας της αισιοδοξίας, είναι το δίδαγμα ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Γνωρίζουμε όμως την ίδια στιγμή ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ότι από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να χαθούν όλα εκείνα που για χρόνια και με αγώνες κερδήθηκαν αν δεν υπάρχει συλλογική, οργανωμένη δράση και αντίσταση μέσα από τις γραμμές του προοδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος του τόπου μας».
S. Uludag: Να συνεχίσουμε τον κοινό μας αγώνα για ειρήνη και συμφιλίωση
Στον χαιρετισμό της στην εκδήλωση η Υπεύθυνη του Τμήματος Γυναικών της Τουρκοκυπριακής Συνδικαλιστικής Οργάνωσης DEV-IS, Sevgul Uludag μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί στο βόρειο μέρος της Κύπρου: «Ο καθημερινός αγώνας των Τ/κ έχει γίνει όλο και πιο δύσκολος και είναι πιο σκληρό να ζήσεις σε αυτό το νησί ως σύγχρονοι πολίτες του κόσμου. Οι αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων και των βασικών ειδών είναι τεράστιες και ορισμένες φορές δεν μπορείς να βρεις φάρμακα ή προϊόντα καθημερινής ανάγκης. Υπάρχει συνεχώς μια αβεβαιότητα για το τι μπορεί να συμβεί στην συνέχεια και κάποτε εξαφανίζεται από την αγορά το γκάζι για το μαγείρεμα και δεν μπορείς να το βρεις για μέρες – άλλες φορές δεν μπορείς να βρεις καύσιμα για το αυτοκίνητο. Συχνά βλέπεις ουρές αυτοκινήτων στα βενζινάδικα, όταν υπάρχουν καύσιμα, όμως οι τιμές αυξάνονται όλο και περισσότερο και αρκετός κόσμος δεν μπορεί να τα αγοράσει. Οι άρχουσες ελίτ δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν αυτή την κατάσταση και το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν την μιζέρια στην κοινότητα μας. Η εξάρτηση μας από την Τουρκία αυξάνεται όλο και περισσότερο και αυτοί που παράγουν απελπίζονται όλο και περισσότερο εφόσον βλέπουν την παραγωγική τους δύναμη να εξαντλείται. Όλο και περισσότερο η εικόνα αυτής της κατάστασης θυμίζει την δεκαετία του 1960 που είχαμε τις δικοινοτικές ταραχές και συγκρούσεις, που ξεκινήσαμε να ζούμε σε «γκέτο» με ελλείψεις στο ψωμί, στο φαγητό, στην ελευθερία. Η μοίρα σου αποφασιζόταν από τον «αφέντη» και έπρεπε να συμμορφώνεσαι ανάλογα με το πως σε ήθελαν να συμπεριφέρεσαι. Διαφορετικά θα είχες μεγάλα προβλήματα να επιβιώσεις σε αυτό το νησί. Κάποιους τους πετούσαν στη φυλακή, κάποιοι έφευγαν στο Λονδίνο ή αλλού και κάποιοι πουλούσαν ότι είχαν και μετανάστευαν σε άλλες χώρες και μόνο μερικοί επαναστατούσαν εφόσον υπήρχε πλήρης έλεγχος στα πάντα. Ακόμη και τον αέρα που ανάπνεες θα τον έκοβαν, εάν μπορούσαν, εάν δεν ζούσες υπό τους «κανόνες τους» και σύμφωνα με το « παιχνίδι» που έπαιζαν».
Συνεχίζοντας αναφέρθηκε σε τραγικές ιστορίες του παρελθόντος με θύματα τόσο Τ/κ όσο και Ε/κ σημειώνοντας πως σήμερα οι αρχές και από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής δεν διευκολύνουν την προσπάθεια συμφιλίωσης ή αμοιβαίας κατανόησης ακόμη και οι διελεύσεις είναι ένα βάσανο, λόγω της αδιάλλακτης στάσης να κάνουν την ζωή δύσκολη αυτών που αγωνίζονται για την ειρήνη στον τόπο μας. Αν εξαρτάτο από αυτούς θα έκλειναν τα οδοφράγματα ξανά και θα έκαναν την διαχωριστική γραμμή «δύσβατη» για να περνούμε: «Παρόλο που οι αρχές και στις 2 πλευρές της διαχωριστικής γραμμής δεν διευκολύνουν την συμφιλίωση και την κουλτούρα της ειρήνης και επιμένουν στις εθνικιστικές τους πολιτικές, τα προοδευτικά συνδικάτα, τα προοδευτικά πολιτικά κόμματα και η κοινωνία των πολιτών και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις πάντοτε ήταν η εμπροσθοφυλακή του αγώνα για ειρήνη, αμοιβαία κατανόηση και συμφιλίωση. Αυτό συνεπάγεται καθημερινό αγώνα και αντίσταση στον εθνικιστικό λόγο και στις εθνικιστικές πολιτικές. Οι προοδευτικές γυναίκες και άντρες αυτού του νησιού οι εργαζόμενοι, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες, οι συγγραφείς, οι δημοσιογράφοι, οι ακτιβιστές, οι συνδικαλιστές, οι νεολαίοι, όλοι αυτοί που αγαπούν αυτή την χώρα, περισσότερο από τον εαυτό τους και τα μικρά προσωπικά τους συμφέροντα, πρέπει να αντισταθούν στον μόνιμο διαχωρισμό του νησιού μας γιατί μόνιμος διαχωρισμός θα σημαίνει περισσότερα δάκρυα, περισσότερη αιματοχυσία, περισσότερη αβεβαιότητα για το μέλλον και περισσότερη μετανάστευση, αφανίζοντας την Κύπρο που ξέραμε στο παρελθόν, φέρνοντας νέες πιθανότητες για αιματηρές συγκρούσεις και μεγάλες προβοκάτσιες στην πατρίδα μας. Πρέπει να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την ματωμένη ιστορία μας και να είμαστε ειλικρινείς για το τι πραγματικά συνέβη στο παρελθόν για να μπορέσουμε να μάθουμε από αυτό και να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους να εμποδίσουμε πιθανές νέες συγκρούσεις και αιματοχυσίες σε αυτή τη χώρα. Αυτό πρέπει να το κάνουμε μαζί όχι χωριστά, όσο και αν αγωνιζόμαστε χωριστά πάντοτε θα χάνουμε και μαζί και η πατρίδα μας. Πρέπει να συνεχίσουμε τον κοινό μας αγώνα για την ειρήνη και τη συμφιλίωση στην πατρίδα μας και να κτίσουμε μια καλύτερη ζωή χωρίς το φόβο του πολέμου, της διχοτόμησης, και ότι θα γίνουμε πρόσφυγες ξανά. Μια αποστρατικοποιημένη πατρίδα με κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και ίσες ευκαιρίες. Μια χώρα όπου τα παιδιά μας θα μεγαλώνουν χωρίς να αντιμετωπίζει το ένα το άλλο με όπλα πίσω από τα οδοφράγματα. Αυτό είναι το κοινό μας όραμα και ας συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για αυτό το όραμα με όλη μας την δύναμη».
